Ik ging collecteren en kreeg zo onverwachts een kijkje in de ware ziel van de stad. Vorig jaar deed ik mee met de huis-aan-huis-collecte. Zover de deur al open ging was het standaardantwoord (uitzonderingen daargelaten - waarvoor dank): nee, dank u of nee, ik gireer al. Dit jaar doe ik mee aan de straatcollecte en sta een middagje op een drukbezochte plek in de stad.
Op zondagmiddag komen daar veel mensen voorbij. Hun handen vol met tassen van de winkels van de Kalverstraat. Op mijn standaardvraag: heeft u wat over voor ‘het goede doel’, krijg ik als standaardantwoord: nee, ik heb geen (klein)geld. Zonder blikken of blozen én zonder in de portemonnee te kijken. Als ze al niet zonder mij een blik waardig te gunnen voorbij lopen.