De dagen achter ons waren die van handen schudden en dikke zoenen. We hebben zoals ieder jaar elkaar weer veel geluk en voorspoed toegewenst.
En zoals elke keer waren we bang dat het waarschijnlijk toch weer tegen beter weten in zou zijn. De journaals zouden wel doorgaan met hun verslagen over bloeddorst, haat en nijd. Maar dat zo snel een grimmige aanslag het nieuws geheel zou beheersen hadden we ons niet kunnen voorstellen. Ik hoop dat we noch in Amsterdam, noch elders in Europa zullen verzeilen in een leefwereld waar allerlei bange groepen met angst en afwijzing tegenover elkaar gaan staan. Frankrijk en Amsterdam komen in zoverre met elkaar overeen dat de bevolkingssamenstelling enorm veelkleurig is - ik zie de vastberadenheid van de Fransen op de Place de la République en put daar hoop uit.
Je suis Charlie
John Zwart lucht zijn hart
Twee reacties