De dagen achter ons waren die van handen schudden en dikke zoenen. We hebben zoals ieder jaar elkaar weer veel geluk en voorspoed toegewenst.
En zoals elke keer waren we bang dat het waarschijnlijk toch weer tegen beter weten in zou zijn. De journaals zouden wel doorgaan met hun verslagen over bloeddorst, haat en nijd. Maar dat zo snel een grimmige aanslag het nieuws geheel zou beheersen hadden we ons niet kunnen voorstellen. Ik hoop dat we noch in Amsterdam, noch elders in Europa zullen verzeilen in een leefwereld waar allerlei bange groepen met angst en afwijzing tegenover elkaar gaan staan. Frankrijk en Amsterdam komen in zoverre met elkaar overeen dat de bevolkingssamenstelling enorm veelkleurig is - ik zie de vastberadenheid van de Fransen op de Place de la République en put daar hoop uit.
Je suis Charlie
Pour Paris – la France – l'Europe – le Monde
Cagoules et masques
c'est là-dessous les criminels
se cachent
Voila mon appel
jetez les fusils
et participez dans la communauté
de la liberté,
précieux et vulnérable
Koppen op de Amsterdamse lichtkrant
Verbijstering na commando aanval
op vreedzame vergadering
van de vrije pers –
Man vast voor bedreiging Kamerleden –
Klopjacht na aanslag Parijs –
Zeker 100 doden
na aanval Boko Haram –
Synagogen dicht om overlast –
Aanvallen op moskeeën –
Morgen zware windstoten …
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Maar hoe nu verder? Niet door de massale adoptie van "je suis charlie" te ridiculiseren. Natuurlijk het mag, je mag alles belachelijk maken, daar stonden juist de cartoonisten van Charlie Hebdo voor.
Nee ik las het weekblad niet. Maar wel ken ik Le Canard Enchaîné, ook in de categorie van kleine kritische en opstandige Franse pers. Begin jaren 70 was ik een tijdje voor mijn Amsterdamse werkgever op stage in een fabriek in Parijs, woonde er een poosje. En was verbaasd over het grote aantal maatschappijkritische krantjes dat er verscheen, terwijl er in Nederland nauwelijks iets zichtbaars was overgebleven van de revolutionaire jaren van eind zestig. Hooguit de Groene Amsterdammer... nou ja... Waar zijn toch al die kleurrijke anarchisten, hier hoor ik ze ook niet.
Het eerste 2015 nummer van Charlie Hebdo verscheen in een oplage van nauwelijks 80.000, a.s. woensdag verschijnt het nieuwe nummer in meer dan een half miljoen exemplaren! Ironisch genoeg hebben de fanatieke eerwrakers het tegendeel van hun doel bereikt...
De kreet ''Je suis Charlie'' kan worden gezien als symbool voor al die recalcitrante Parijzenaars die noch Marine Le Pen, noch Hollande, noch Sarcouzy zien zitten, maar wel ''la liberté'' hartstochtelijk koesteren. Van der Laan moet maar eens gaan praten met collega Achmed Aboetaleb, die een geloofwaardig alternatief bood voor u weet wel wie.
http://www.rotterdam.nl/toespraaksolidar..