Amsterdam - Net als veel andere Amsterdammers ben ik afhankelijk van de metro voor mijn woon-werkverkeer. En net als die andere Amsterdammers mag ik graag steen en been klagen over de metro. De rijtuigen zijn te warm en te vol, de metro's komen niet vaak genoeg, te laat of helemaal niet. Om de haverklap zijn er verlammende werkzaamheden, waarvoor de toch al minimale capaciteit van het metronet tot minder dan de helft wordt teruggeschroefd. En het resultaat van die werkzaamheden krijgen we niet te zien - of pas na decennia.
Zodoende is mijn humeur nooit op z'n fruitigst wanneer ik in de metro zit. Tijdens de werkzaamheden van de afgelopen maanden heb ik geregeld zwetend van woede in de metro gezeten, en slechts met een uiterste wilsinspanning kon ik de neiging om te vloeken en tieren weerstaan. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik daarin alleen sta.