
Laat ik nou sinds de vorige gemeente- en deelraadsverkiezingen het onaangename gevoel hebben dat alles steeds meer wordt beslist door partijpolitiek. En dat ik dus sowieso niet mag meepraten?
Ik moet het me niet zo aantrekken, denk ik...
Het gevoel begon met de samenvoeging van een aantal stadsdelen. Hebben wij als kiezer ooit onze mening mogen geven over deze toch zeer ingrijpende herstructurering van een bestuurslaag? Nee. Het heeft zich boven ons hoofd voltrokken.
Vervolgens kregen we onder meer een stadsdeel Nieuw-West. De sheriff van Slotervaart, Ahmed Marcouch, had wel trek in een nieuw voorzitterschap. Ik schat in dat in elk geval de meerderheid van de inwoners van Slotervaart dat wel zag zitten. Marcouch had de afgelopen vier jaar immers veel inzet getoond.
Hoe het ook zij, wat de inwoners van de samengevoegde stadsdelen ervan vonden zullen we nooit weten, want de lokale ledenvergadering van de PvdA en de partijbonzen zorgden ervoor dat het Achmed Baâdoud werd. Zo'n ledenvergadering in een stadsdeel stelt natuurlijk getalsmatig weinig voor, het is een aantal mensen dat in het niet valt bij het aantal kiezers alhier. Maar De Partij heeft gesproken.