Waar ik ook heenga, Amsterdam blijft me genadeloos achtervolgen. Zo bracht ik de afgelopen maand een paar dagen op het vreedzame platteland van Friesland door.
Ik fietste genoeglijk door weilanden, langs meren en dijken, terwijl ik het Friese stamboekvee en de vele struise blonde dames waar deze provincie bekend om staat bewonderend gadesloeg en vriendelijk toelachte.
Zo belandde ik onverhoeds in het dorpje Greonterp, een verder onbetekenende vlek op de landkaart, ware het niet dat daar diverse herinneringen aan de in Amsterdam geboren katholieke schrijver Gerard Kormelis van het Reve waren geplaatst.
Alle wegen leiden naar Amsterdam
Reageer
Francesca, vrije zwarte vrouw in Amsterdam
Stadsmomentje: ik heb stiekem met je gedanst
Het einde van Salto
Dick Matena en Simon Carmiggelt
Aat Veldhoen overleden
Uit Maastricht, overlever in Amsterdam
Metoo slaat weer een klauw uit
Zomergasten
O zeker, ik houd van Antwerpen en Gent. Natuurlijk ja, óók van Amsterdam, maar daarvan in de soort liefde die vermengd is met haat, misschien is die soort liefde wel de felste... Maar van Gent vooral in een onvoorwaardelijk soort vriendelijke genegenheid, warmte voor de mens, die...