
Al sinds 1985 maak ik filmpjes voor Salto tv. Nu kom ik weer thuis na een gedwongen retraite van enkele weken en ik krijg allerlei berichten die me vertellen dat Salto gaat verdwijnen, want de lokale omroep gaat voor de honderdste keer op de schop. Zo raak ik dus mijn liefhebberij kwijt.
Een van de mensen betrokken is bij die nieuwe move is John de Mol.
Daarnaast allemaal lui die ik niet ken, die waarschijnlijk warme banden met de wethouder hebben en met John de Mol.
Er komen acties.
Er komen petities.
Strijd.
Waarschijnlijk tevergeefs.
Ik zal het allemaal vervuld met droefheid aanzien. Ik zal wenen om verlies van een uniek kanaal.
Wenen om de slag die onafhankelijke Amsterdamse makers wordt toegebracht.
Wenen om verdere beknotting van de vrije meningsuiting.
Wenen om verlies van mijn plekje in de marge van de media.
Wenen om een nieuw tijdperk.
Wenen om de jaren die vervlogen zijn.
Wenen om mooie herinneringen.
Wenen omdat ik een ouwe lul ben die genadeloos aan de kant wordt gezet.
Wenen en langzaam in de mist der geschiedenis verdwijnen.
Adieu.
drie reacties op "Het einde van Salto"