AmsterdamCentraal.nl

Giorgio bracht met zijn bigband de grote hits uit zijn bijna 60-jarige carrière in Paradiso. Van Blondie’s ‘Call me’, via Irene Cara’s ‘Flashdance’ tot zijn eigen ‘The Chase’. Een lange Donna Summer tribute. De zaal stond op z’n kop. De oude baas was niet van het Paradiso podium weg te branden. Voor de fijnproevers: het was de Danserette, maar dan op maandag. DJ’s Ben Liebrand en Armin van Buuren keken van achteruit de zaal tevreden mee. Welke DJ heeft zich niet laten inspireren door deze muzikale held?

Ons paradijsvogeltje ging helemaal los op de muziek. Niet alle omstanders waren blij met zijn enthousiasme. Nors werd het jongmens te verstaan gegeven het wat rustiger aan te doen; ‘hier wordt niet gedanst’. Nou ja. Als er een iemand begreep waar de avond echt over ging dan was hij het wel: celebrate life!
En wie heeft er nu geen dierbare herinneringen aan Donna Summer's ‘I feel love’? De nachten op de dansvloer waren altijd te kort. Wie is er niet tenminste honderd keer verliefd geworden? Zelfs wij draaien die plaat nog steeds grijs op onze feesten. Er kan nooit genoeg worden gedanst.

Paradiso is uniek. Het publiek is jong en oud, komt van heinde er verre, is kleurrijk en is er vooral voor de muziek. Het is altijd feest. Zelfs als Angie Stone twee uur te laat op het podium verschijnt. Ik koester warme herinneringen aan de optredens van Bear’s Den, Grace Jones, Kraak en Smaak en feesten als Erwin Olaf’s Black Tea Party en COC’s True Colors.
Paradiso kan echt niet zonder zijn vele paradijsvogels. Koester ze!