<%image(20050528-metropoortjessml.jpeg|140|140|Metropoortjes)%>
De Bijlmer is - in weerwil van populair bijgeloof - helemaal niet ver. Ik fiets, met de wind in de rug, in twintig minuten naar het Waterlooplein, al moet ik erkennen dat ik de rijstijl van een taxichauffeur heb. En als het eens heel hard regent, is er altijd nog de metro. Volgens de dienstregeling duurt Ganzenhoef-Waterlooplein veertien minuten, dus ook dat valt reuze mee.Waar de afstand wél gaat tellen, is in je portemonnee - want die veertien minuten in lijn 53 zijn bepaald niet goedkoop. Wie netjes volgens het boekje afstempelt (het komt voor), is per enkele reis maar liefst vier strippen kwijt. Voorwaar geen gering aantal, zeker niet voor veel Bijlmerbewoners, die niet tot de koopkrachtigste Amsterdammers behoren. Geen wonder dat mijn buurjongetje in de acht jaar van zijn leven maar weinig in de binnenstad is geweest. Zijn moeder zou op de heen- en terugweg bijna een volledige strippenkaart kwijt zijn voor zichzelf en haar kinderen. Dat soort dagjes uit kunnen veel mensen zich hier niet vaak permitteren.