AmsterdamCentraal.nl

Amsterdam - Op metrostation Reigersbos is de roltrap stuk. Dat is nu al weken zo. Twee, soms wel drie keer per dag beklim ik de lange trappen naar het perron. Nu ben ik (relatief) jong en sterk. Kortom: ik red me wel - al ben ik blij dat ik met roken ben gestopt. In principe zouden mijn oudere, zwakkere buurtgenoten zich evenmin zorgen hoeven maken. Wie slecht ter been is kan immers de lift gebruiken. Gelukkig werkt die gemiddeld drie dagen per week.

Op de dagen dat de lift niet werkt is het aardig om onderaan de trap te kijken hoe de mensen zich behelpen. Ouden van dagen slepen hun rollators tree voor tree naar het perron. Huismoeders sjouwen puffend en zwetend hun boodschappenwagentjes tegen de trappen op. Stewardessen met zware blauwe koffers komen onzacht in aanraking met studenten die hun mountainbikes naar beneden dragen. Niet zelden wordt er liederlijk gescholden. Het is magnifiek. Mijn speciale belangstelling geldt jonge moeders, die hun kinderwagens naar boven sleuren. In mijn dagdromen meet ik mezelf een heldenrol aan door, net als Eliot Ness in The Untouchables, zo'n vehikel te onderscheppen terwijl het van de trappen stuitert.