Yusuf Süne had het druk de afgelopen tijd. AT5 maakte een reportage over hem, diverse kranten stond hij te woord en donderdagochtend werd hij zijn bed uit gebeld. Het Parool had nog snel een foto nodig bij een artikel over de woongroep waar hij sinds januari woont. De woongroep bestaat uit een tiental woningen speciaal voor ouderen binnen nieuwbouwcomplex 'De Buskenblaser'. Turkse ouderen. Turkse ouderen uit Bos en Lommer. De woningen zijn helemaal afgestemd op de doelgroep. Op hun huidige en ook op hun mogelijk toekomstige situatie. De woningen zijn gelijkvloers, toegankelijk met rollator of scootmobiel, hebben allen een noodtelefoon, aangepast toilet, brede toegang en het gebouw bevat een lift. En de woongroep heeft een gezamenlijke huiskamer.
"Kijk eens wat een bergruimte," roept Yusuf Süne tijdens een rondleiding door zijn woning. Het oude huis in de Kolenkitbuurt is verruild voor 75 vierkante meters hal, huiskamer, keuken, slaapkamer, rommelkamertje, badkamer en veel, heel veel bergruimte. Süne en zijn vrouw zijn blij in dat ze in hun eigen buurtje konden blijven. "Hier hebben we onze vrienden en de vertrouwde winkels dichtbij. Dit is mijn buurt," zegt Süne die geniet van alle persaandacht.
Intrekken bij de kinderen, iets wat vroeger in Turkije meestal gebeurde, is vandaag de dag geen optie. De woongroep biedt uitkomst. Of dat de integratie bevordert? "Het is flauwekul om op deze leeftijd nog te verwachten dat deze mensen gaan integreren," zegt Ibrahim Özdemir van Buurtparticpatie, initiator van het woongroepproject. "Juist door ze bij elkaar te laten wonen, blijven ze communiceren. Ze hebben hier goed contact met de buren." Alime Kaya is blij dat haar moeder tussen Turkse mensen woont. "Ze spreekt maar een beetje Nederlands en bij Nederlandse buren loopt ze niet zomaar binnen; hier kan ze dat wel doen bij haar Turkse buren." De overige WIBO's worden bewoond door mensen van verschillende afkomst; de hele Buskenblaser is ook een mengelmoes van achtergrond en opleiding.
De naam van de woongroep is 'Tweede lente'. Een Nederlandse naam met een knipoog naar Turkije, waar een van de meest populaire televisieseries Ikinci bahar (Tweede lente) heet. Toch koos men voor de Nederlandse versie. Özdemir: "Natuurlijk. Tenslotte wonen ze in Amsterdam en niet in Ankara."
Intrekken bij de kinderen, iets wat vroeger in Turkije meestal gebeurde, is vandaag de dag geen optie. De woongroep biedt uitkomst. Of dat de integratie bevordert? "Het is flauwekul om op deze leeftijd nog te verwachten dat deze mensen gaan integreren," zegt Ibrahim Özdemir van Buurtparticpatie, initiator van het woongroepproject. "Juist door ze bij elkaar te laten wonen, blijven ze communiceren. Ze hebben hier goed contact met de buren." Alime Kaya is blij dat haar moeder tussen Turkse mensen woont. "Ze spreekt maar een beetje Nederlands en bij Nederlandse buren loopt ze niet zomaar binnen; hier kan ze dat wel doen bij haar Turkse buren." De overige WIBO's worden bewoond door mensen van verschillende afkomst; de hele Buskenblaser is ook een mengelmoes van achtergrond en opleiding.
De naam van de woongroep is 'Tweede lente'. Een Nederlandse naam met een knipoog naar Turkije, waar een van de meest populaire televisieseries Ikinci bahar (Tweede lente) heet. Toch koos men voor de Nederlandse versie. Özdemir: "Natuurlijk. Tenslotte wonen ze in Amsterdam en niet in Ankara."
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Tenslotte hebben zij het vuile werk moeten doen voor hun Nederlandse leeftijdgenoten die aan de overkant van de Hoofdweg in de Boeg wonen.
Nu maar hopen dat Hillen en Roosen deze keer hun werk wel goed hebben gedaan!