Voor wie er nooit komt, Bos en Lommer bestaat voor een groot gedeelte uit woonblokken met een binnentuin, gebouwd eind negentiende en begin twintigste eeuw als ik me niet vergis. Zelf woon ik ook in zo’n blok en kijk ik aan de achterkant uit op onze binnentuin. Jammer genoeg blijft het wel bij kijken. Waar enkele maanden geleden nog kinderen speelden, is het nu compleet verlaten. Alle deuren naar de tuin zijn dichtgetimmerd en de tuin ligt erbij als moderne tantaluskwelling, binnen handbereik maar onbereikbaar.
Dit alles is te danken aan enkele van mijn overgevoelige medebewoners. Die vonden de kinderen te veel herrie maken en bleven keer op keer klagen over overlast. Nu maken spelende kinderen een behoorlijke hoeveelheid herrie, maar om dat nou overlast te gaan noemen. Wat mij betreft hoort dat nog in de categorie normaal gedrag. De woningbouwvereniging dacht daar duidelijk anders over. De tuin is nu voorgoed afgesloten.