Tien jaar dood liggen in je huis. Het was even landelijk nieuws. Zo’n lange periode dood liggen is gelukkig zeldzaam. ‘Woninglijken’ - zoals de GGD mensen noemt die langer dan 24 uur dood in de woning liggen - zijn dat echter niet. Gemiddeld liggen er nu in Amsterdam plm. 5 mensen dood in hun woning.
Onlangs maakte ik het zelf bij mijn buurman mee. Bij de buurman brandde het licht in zijn gang. Niet heel vreemd ’s avonds laat, maar wel genoeg voor een onderbuikgevoel. Aanbellen? Dat zou weinig zin hebben. De buurman kennende zou hij niet opendoen. En ’s avonds al helemaal niet. Of was de buurman misschien naar het ziekenhuis? Hij had laatst verteld dat hij naar een arts moest. En had hij dan het licht aangelaten tegen inbrekers?
Toen ook de post niet uit de brievenbus werd gehaald, ging mijn man via de schutting naar de tuin van de buurman. Een kleine kier onder het gordijn gaf het antwoord. De onderbuikgevoelens bleken helemaal terecht: de buurman was overleden. De politie kwam. De slotenmaker. En uiteindelijk de rouwwagen.