AmsterdamCentraal.nl

- Ook al is het verboden - er wordt desondanks wèl geschoten door sommige jagers
Elk verbod valt als er geen handhaving is. En zou die er komen?
- Op een afstand hoeft de schutter niet te zien of die kat een zwerfkat is of een huiskat 'op sjouw'.
Katten blijven dus risico lopen.
Maar de PvdD kan tevreden zijn.

De huiskat (Felis Catus L.) is een sinds minimaal tienduizend jaar in isolatie geteelde soort, grotendeels gefokt op onderdrukking van instincten die essentieel zijn voor een 'natuurlijk' leven, om het beestje zo geschikt te maken om naast de mens in huis te kunnen leven. De verwantschap met zijn meest verwante neefje, de Europese wilde kat (Felis Silvestris L.) verhoudt zich ongeveer als die tussen de mens en de Cro Magnon, wat vooral inhoudt dat de huiskat absoluut niet thuishoort in het Hollandse landschap. Sterke nog, de verwilderde kat is een xenoot die in de natuur vele malen schadelijker is dan een achtergebleven bierblikje. In het kader van verantwoord natuurbeheer lijkt het me dan ook volkomen legitiem om verwilderde katten af te schieten, net zoals ieder andere dierensoort in het wild wordt gereguleerd.

Biologen maken onderscheid tussen verwilderde katten (meerdere generaties in het wild) en zwerfkatten (weglopers of eerste generatie daarvan), waarbij de schade bij de eerste categorie vooral valt in de natuur en bij de tweede categorie in de bewoonde gebieden, omdat deze als minder effectieve jagers deels afhankelijk zijn van menselijke bewoning, maar ook minder mensenschuw. De Israelische katten waarnaar Arnoud verwijst zullen vermoedelijk in deze twee categorieën vallen, afhankelijk van menselijke bewoning, maar te wild om 'echt' in de bewoning te komen.

Wat mij nog steeds enorm verbaast is dat één categorie nog steeds volledig buiten schot blijft en dat is de loslopende huiskat. Niet alleen staat deze namelijk als basis voor alle hierboven omschreven ongewenstheden, maar bovendien verzoorzaken loslopende katten in dichtbewoonde gebieden een enorme overlast. Als tuinliefhebber heb ik het dan niet alleen over de buurkatten die 's nachts de boel wakker houden met hun gekrijs, maar ook over de buurkatten die m'n kruidentuin uitgraven, m'n planten volsch**ten, m'n vijver leegvissen, dode vogels op m'n tuinstoelen neerleggen of hun vacht achterlaten op m'n tuinmeubelen. Daarnaast moet ik mijn deuren in de zomer hermetisch dichthouden om te voorkomen dat katten het vlees van m'n aanrecht jatten, op m'n tweezitter in slaap vallen (wederom met achterlating van een halve bontjas) of de vuilnisbakken ondersteboven trekken.

Het bijzondere is dat de meeste katteneigenaren dit soort problemen óf in z'n geheel niet erkennen, óf de schuld bij jou neerleggen ("Kan ik het helpen dat jij niet van katten houdt!"), óf zélf de slachtofferrol innemen met uitspraken als "dat is nu eenmaal de natuur" (Niet waar, zie boven), "katten horen nu eenmaal buiten" (onzin, binnen levende katten zijn gezonder, worden ouder, lopen minder risico's op ziektes en verwondingen en zijn ook socialer), "ik kan ze niet binnenhouden, ik kan moeilijk in hartje zomer m'n deuren dichthouden" (nee, ik wel om die beesten buiten te houden dan?). Daarnaast moet je vooral niet zeuren, hou je de deur maar dicht en dan span je maar wat over je vijver heen. Op de een of andere manier leeft nog steeds het idee dat de kosten en moeite om overlast te beperken vooral van degene moet komen die de overlast heeft en niet van de veroorzaker...

Mocht er dus aanleiding zijn om de wetgeving op dit vlak aan te passen dan zou ik willen voorstellen om te beginnen met een absoluut effectieve maatregelen op alle fronten: een absoluut verbod op de verkoop en installatie van kattenluiken.