Toen ik net in Amsterdam woonde - 6 jaar geleden - was er veel waar ik aan moest wennen. Naast dat je niet, zoals we dat in de provincie doen, mensen op straat zomaar groet, en naast dat je niet altijd je vuilnis netjes in de prullenbak hoeft te gooien, was dat wel: De Bus.
Want de bus in de provincie Drenthe reed gemoedelijk en gezapig door het platte veenlandschap in de wetenschap dat de chauffeur toch alle tijd had: het zou niet minder regenen, de koeien zouden niet minder gemolken worden, de mest zou niet eerder weer over het land uitgestrooid worden.
Maar misschien nog belangrijker: de weg was toch altijd leeg dus ruzie om als eerste een kruispunt over te mogen was niet nodig. Verder beschikt elke rechtgeaarde Noorderling over een fiets, en net zoals die niet bidt voor 'brune bon'n', weigert die ook koppig en stuurs te wijken voor slecht weer: regen, ijzel, sneeuw, hagel, sneeuwstormen, tornado's en bijbelse plagen ten spijt, hij klimt op die fiets. De bus is dus nauwelijks nodig, en de chauffeur heeft dan ook nauwelijks te maken met gehaaste en gestresste passagiers. Met de bus gaan was in Drenthe een gezellig dagje uit, een traktatie, een klein feestje voor jezelf.