In dit land is enige jaren geleden een columnistenplaag uitgebroken. Een in ijzingwekkend tempo toenemend aantal stukjesschrijvers met willekeurige meningen over vrijwel elk onderwerp dat je kunt bedenken daalde over onze gekwelde natie neer als een horde sprinkhanen op een veld met bloeiende gewassen. En er lijkt voorlopig geen eind aan die wildgroei te komen. Sommigen schoppen het tot een sterrenstatus, anderen, zoals ik, blijven armzalige krabbelaars in de marge. Velen niet gehinderd door kennis van het onderwerp waarover ze een mening te berde menen te moeten brengen of de vaardigheid die in leesbare taal op te schrijven zonder te vervallen in beledigingen, jij bakken of onverwachtse verwijzingen naar gruwelen uit het verleden.