Vaak ben ik verbaasd dat mensen blijkbaar niets alleen kunnen. Dat valt op in de parken waar ik regelmatig loop. Ik begrijp dat voetballen een stuk saaier is als je dat alleen doet. Maar ook tennis, handbal, wedstrijdzwemmen en vele, vele andere sporten kun je niet anders doen dan met andere mensen.
Maar als ik al die drommen mensen door de parken zie draven, dan denk ik vaak: wat is er op tegen om een stukkie alléén te hollen? Laatst dacht ik: als al die mensen die hier zich in het zweet lopen te hollen een uurtje gingen schoonmaken of koffiedrinken bij een eenzame bejaarde, dan zouden we de thuiszorg wel kunnen opheffen.
Waarom moet je afspreken met anderen om een beetje te sporten?
Ik ben graag alleen. Ik loop graag alleen een blokkie door het park of door de stad. En ik hol niet veel, maar de keren dat ik het doe, doe ik dat graag alleen.
Maar waar ik nou eigenlijk heen wil, is dat je in elk park tegenwoordig van die bootcamps tegenkomt. Mensen nemen dan een grasveld in beslag, terwijl een of andere fanatiekeling (google correct geeft als ander woord voor fanatiekeling … 'uitslover' aan) tegen ze staat te schreeuwen. Ze schreeuwen dan tegen een hele groep.
Zo'n groep staat zich dan in het zweet te werken. Tillen, springen, powerliftbewegingen, kickboksen, enz. Het is al vermoeiend om naar te kijken. Maar wat ik nou niet begrijp is waarom daar dan vrij harde muziek bij aan moet. Ik heb geen hekel aan muziek. Maar waarom moet dat aan als je in een park een uurtje gymnastiekles hebt?
Als je een kroeg begint moet je een klein vermogen uitgeven om de boel te isoleren tegen geluidsoverlast. Maar in een park mag je gewoon je gettoblaster op tien zetten. Zouden ze niet in de gaten hebben dat er ook nog andere mensen in het park zijn? Of hebben ze daar gewoon maling aan?
Een reactie op "Muziek in het park"