Natuurlijk was het moeizaam, verhuizen van Amsterdam naar Drenthe. Je bent niet voor niets vijftien jaar gestationeerd in Amsterdam. Dat laat sporen na, hele diepe. En dus moest ik vreselijk wennen aan mijn nieuwe medemensen. Aan het straatbeeld. Aan de stilte en het groen.
Wat me als eerste opviel was de netheid. Alles in Drenthe is aangeharkt en netjes: de straten, de tuinen, de mensen. Er ligt geen propje papier op straat en de Drent heeft geen haartje verkeerd zitten. Voor iemand die dagelijks over lege bierflesjes heen moest stappen in haar portiek een aangename, doch ook ietwat unheimisch aandoende verandering. Blijkbaar hecht een mens ook aan rommel.
Dat ik als westerling gediscrimineerd zou worden had ik ook niet kunnen bedenken. Beetje naïef misschien. Maar het gebeurt me regelmatig. Zo kwam ik als verpleegkundige eens bij iemand thuis die een bordje in de gang had hangen waarop stond: Van goud en korenaren schiep God de Drentenaren, van vuil en andere dingen schiep Hij de Westerlingen. Desgevraagd wilde de eigenaresse toch wel door me gewassen worden, al was het dan wat mopperend. Op een andere werkplek weigerde men Nederlands tegen me te praten- ik moest maar gewoon Drents verstaan. Gelukkig heb ik een talenknobbel en een Drentse oma, wat m'n redding was.
De westerling wordt hier, vooral wat dieper in Drenthe, wantrouwig bekeken. Die vlotte babbels, men vindt het maar niks. Maar als je eenmaal door de ballotagecommissie heen bent kun je niet meer stuk.
Sinds ik voor een persbureau werk dat het Drentse nieuws landelijkaan de man brengt, is het ook grappig om te zien wat men in het Westen leuk of interessant Drents nieuws vindt. Dieren verkopen heel goed, bijvoorbeeld- of het nu in de gracht vallende olifanten zijn of geile rammen die vroegtijdig voor lammetjes zorgen. Maar ook steekwoorden als hunebedden en schapen doen het nog altijd prima. Gelukkig gebeuren hier ook genoeg innoverende dingen- Drenthe loopt bijvoorbeeld erg voorop met energiebesparende bouw. Het idee dat hier alleen maar boeren wonen is erg achterhaald.
Na een behoorlijke aanlooptijd ben ik inmiddels wel over de verschillen tussen de Randstad en Drenthe heen. Per slot van rekening zijn we voor enkele verschillen speciaal hier komen wonen. Ik zie nu steeds meer overeenkomsten, voornamelijk in de kennismaking met leuke mensen. Want die zijn hier in grote getale aanwezig. En mensen maken nu eenmaal de plek waar je vertoeft.
Ik zal in mijn hart wel altijd Amsterdammer blijven, maar in m'n nieren ben ik inmiddels een Drent.
Foto: Hans Speekenbrink. Volledige versie hier.
Helaas, onze Esther vertrok naar het land van de Hunebedden.
Maar eens komt ze terug naar Mokum, wedden!
Zeker als je de nieuwe winkels op de hoek van het Bos en Lommerplein en de Hoofdweg hebt gezien.