Eigenlijk speel ik nauwelijks een rol in de droom. Ik zit op de bank en kijk tv. Een man zit op zijn hurken in de bosjes. Blauwe handschoenen aan, gele emmer in zijn linkerhand en in zijn rechterhand een tang. Daarmee raapt hij een spuit op. "Hier", zegt hij, "een voorbeeld. Ik heb het hierover".
Hij pakt nog een spuit en nog een. "Er zijn er genoeg hoor", zegt hij. "Hier, met inhoud." Hij kruipt verder de bosjes in, voortdurend spuiten oprapend met die tang. De inhoud van de emmer wordt zichtbaar. De bodem ligt vol spuiten. Twintig, dertig, misschien wel meer. "Dit is wat een kwartiertje in de bosjes hier oplevert," zegt de man.
Dan loopt hij ergens anders. Hij nadert wat wel de Stopera lijkt. Zijn handschoenen heeft hij uitgedaan; in een plastic tas heeft hij de gele emmer bij zich.
Camerawisseling. We zijn binnen, er staat een vrouw. Hé, Anne Lize van der Stoel. Gek toch, hoe er altijd weer echte mensen in zo'n droom opduiken.
"Het probleem is helder", zegt Anne Lize, "het betekent dus wel dat we er al mee bezig zijn en niet nu pas aan de slag gaan."
Gelukkig, denk ik in mijn droom. Anne Lize wist er al van en gaat nu vertellen hoe de bosjes van de man structureel spuitvrij gemaakt zullen worden, zodat er weer kinderen kunnen spelen. Ja kijk, de man denkt het ook.
"Dus wordt het morgen opgeruimd", vraagt hij. "Wordt er naar gekeken of gaan we polderen?"
Tss, denk ik, hij luistert niet. Ze zegt toch dat ze er al mee bezig zijn. Laat haar nou even uitpraten.
En dan komt het:
"Nee", zegt ze, "we gaan niet zo met een dictaat werken en we gaan ook niet polderen. Er gaat extra schoongemaakt worden, dat zal binnen nu en veertien dagen geregeld zijn."
"Ehm, I rest my case", zegt de man.
En dan schrik ik dus elke keer wakker. Met een naar gevoel, maar toch blij dat het maar een droom was. Dat we niet echt bestuurders in stadsdeel Centrum hebben, die met een stalen gezicht naar een emmer vol injectiespuiten kunnen kijken, zonder hun bezorgdheid uit te spreken. Dat oprecht en terecht verontruste buurtbewoners in het echt niet voor het oog van de camera worden beschuldigd van chantage. En dat het uitvoeren van een schoonmaakbesluit in werkelijkheid geen veertien dagen of meer hoeft te duren.
Die veertien dagen zijn trouwens bijna om. Ik hoop dat de droom dan eens stopt.
Dan loopt hij ergens anders. Hij nadert wat wel de Stopera lijkt. Zijn handschoenen heeft hij uitgedaan; in een plastic tas heeft hij de gele emmer bij zich.
Camerawisseling. We zijn binnen, er staat een vrouw. Hé, Anne Lize van der Stoel. Gek toch, hoe er altijd weer echte mensen in zo'n droom opduiken.
"Het probleem is helder", zegt Anne Lize, "het betekent dus wel dat we er al mee bezig zijn en niet nu pas aan de slag gaan."
Gelukkig, denk ik in mijn droom. Anne Lize wist er al van en gaat nu vertellen hoe de bosjes van de man structureel spuitvrij gemaakt zullen worden, zodat er weer kinderen kunnen spelen. Ja kijk, de man denkt het ook.
"Dus wordt het morgen opgeruimd", vraagt hij. "Wordt er naar gekeken of gaan we polderen?"
Tss, denk ik, hij luistert niet. Ze zegt toch dat ze er al mee bezig zijn. Laat haar nou even uitpraten.
En dan komt het:
"Nee", zegt ze, "we gaan niet zo met een dictaat werken en we gaan ook niet polderen. Er gaat extra schoongemaakt worden, dat zal binnen nu en veertien dagen geregeld zijn."
"Ehm, I rest my case", zegt de man.
En dan schrik ik dus elke keer wakker. Met een naar gevoel, maar toch blij dat het maar een droom was. Dat we niet echt bestuurders in stadsdeel Centrum hebben, die met een stalen gezicht naar een emmer vol injectiespuiten kunnen kijken, zonder hun bezorgdheid uit te spreken. Dat oprecht en terecht verontruste buurtbewoners in het echt niet voor het oog van de camera worden beschuldigd van chantage. En dat het uitvoeren van een schoonmaakbesluit in werkelijkheid geen veertien dagen of meer hoeft te duren.
Die veertien dagen zijn trouwens bijna om. Ik hoop dat de droom dan eens stopt.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
En misschien moeten we hier óók die afvalstoffenheffing van stadsdeel Centrum maar eens kritisch tegen het licht houden.