Twee bruine ogen, omlijst door even zo bruine krullen, kijken mij verwachtingsvol aan.
Ik volg haar blik naar een grote geit, die in een hoek op iets staat te kauwen.
Ik maak haar duidelijk dat het gevaarlijkheidsgehalte me laag lijkt.
Hiermee win ik haar vertrouwen: ik mag ook over alle andere dieren zeggen of ze gevaarlijk zijn.
Ik zet mijn zoon, die op mijn arm zit, op de grond en neem er de tijd voor.
'Is die dan gefaalijk?'
Een kip. Nee hoor.
'En die?' Een gans. Hooguit wat waaks. Niet te dicht in de buurt komen maar.
Het wordt een leuk spelletje, zeker als zoon en ik tot aaien overgaan.
Met een grote giechel laat ze ons eerst voorzichtig een geit aaien voordat ze zelf durft. Haar vrolijke stemmetje maakt de kou wat draaglijker. Het schaap boezemt haar daarentegen geen angst in. 'Die zijn niet gefaalijk he? Mijn tante in Marokko heb er twee. Maar eentje is doodgegaan...'
Haar gekwebbel begeleidt onze wandeling over het terrein; inmiddels hebben haar broertje en zusje- zelfde bruine ogen en krullen en hetzelfde beleefde ' mefouw'- zich bij ons aangesloten. Als we stilstaan bij de grote geit, springt deze ineens als een hond tegen me op en probeert mijn das op te eten. Terwijl ik haar een beetje lacherig van me af probeer te duwen, zie ik een paar meter verderop een bekende cabaretier verbaasd naar me staan staren; zijn dochter aan de hand en een grote druppel aan zijn neus.
Zal ook wel een vreemd gezicht zijn: grote vrouw, met baby op de arm en drie kinderen aan haar jas, wordt belaagd door geit.
Zou er een sketch in zitten?
Als ik het terrein heb verlaten en zoon in de buggy heb gezet, hoor ik een zacht 'daag, mevrouw' achter me. Zelfde bruine ogen, roze hoofddoek.
Jammer dat ik niet kan zien of haar kinderen die krullen van haar hebben.
'Is die dan gefaalijk?'
Een kip. Nee hoor.
'En die?' Een gans. Hooguit wat waaks. Niet te dicht in de buurt komen maar.
Het wordt een leuk spelletje, zeker als zoon en ik tot aaien overgaan.
Met een grote giechel laat ze ons eerst voorzichtig een geit aaien voordat ze zelf durft. Haar vrolijke stemmetje maakt de kou wat draaglijker. Het schaap boezemt haar daarentegen geen angst in. 'Die zijn niet gefaalijk he? Mijn tante in Marokko heb er twee. Maar eentje is doodgegaan...'
Haar gekwebbel begeleidt onze wandeling over het terrein; inmiddels hebben haar broertje en zusje- zelfde bruine ogen en krullen en hetzelfde beleefde ' mefouw'- zich bij ons aangesloten. Als we stilstaan bij de grote geit, springt deze ineens als een hond tegen me op en probeert mijn das op te eten. Terwijl ik haar een beetje lacherig van me af probeer te duwen, zie ik een paar meter verderop een bekende cabaretier verbaasd naar me staan staren; zijn dochter aan de hand en een grote druppel aan zijn neus.
Zal ook wel een vreemd gezicht zijn: grote vrouw, met baby op de arm en drie kinderen aan haar jas, wordt belaagd door geit.
Zou er een sketch in zitten?
Als ik het terrein heb verlaten en zoon in de buggy heb gezet, hoor ik een zacht 'daag, mevrouw' achter me. Zelfde bruine ogen, roze hoofddoek.
Jammer dat ik niet kan zien of haar kinderen die krullen van haar hebben.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Wel heel belangrijk is dat die kinderen op deze leeftijd contact hebben met Nederlandse gezinnen. Ze zijn best nieuwsgierig en komen graag bij Nederlanders thuis.
De leeftijd dus om te zorgen dat ze ook later goed met elkaar om kunnen gaan.
Zelf heb ik ook vele nationaliteiten voor mijn kinderen over de vloer gehad en geloof me dat is heeeel belangrijk.
Zowel voor kind als voor ouder. Als ouders zien dat het goed gaat, worden ze vanzelf makkelijker en vrijer.
By the way, pas de tekeningen in de bus gehad hoe dit plantsoen er binnenkort uit gaat zien, Niet verkeerd dacht ik zo!