Begrijp me niet verkeerd.
Gezellig heb ik het er nooit gevonden.
Maar voor de dagelijkse voorraad luiers, groente en fruit kon ik er goed terecht, net als mede-wijkbewoners.
Een van de andere gesloten supermarkten voelde de bui al hangen en gooide een brief in de brievenbus, waarin we uitgenodigd worden in een ander filiaal en daar vijf procent korting op de boodschappen krijgen.
Ik denk niet dat het veel klanten zal genereren.
Sowieso vallen er dagelijks veel brieven in de bus: van het stadsdeel.
Ging het eerst over de verbouwingen om ons heen ('tot 23.00 zult u enige hinder van geluidsoverlast ondervinden'), nu worden we geinformeerd waar de diensten van het stadsdeel zijn ondergebracht, hoe het moet als je nog boeken van de bibliotheek hebt liggen, waar de markt nu staat en hoe het met parkeren in zijn werk gaat.
Voor de deur staat ineens een geheimzinnig huisje waar een bloemenstal (?) blijkt te komen en de hele volgende week staat in het teken van informatie-bijeenkomsten voor bewoners, waar ik zeker geen verstek zal laten gaan.
's Avonds zijgt een kakelende groep ambtenaren en politici neer op het terras van Mozaiek- het woord plein valt om de haverklap in de conversaties.
Het bestieren van het stadsdeel zal gerust een totaal andere inhoud hebben gekregen.
Vooralsnog wacht ik de toekomst gelaten af.
Een nieuw plein bouwen, welja, dat kan er ook nog wel bij in dit onvoorstelbaar onrustige stadsdeel.
Maar vooral voor de bewoners met kinderen is het verschrikkelijk. Hotel in, hotel uit. En niet weten waar je voorlopig komt te wonen.
Wordt dat huisje echt een bloemenstal? Als ze er een paar bloemen uitstallen kan er geen mens meer door !