Interessant? Niet echt. Het meest opmerkelijke is wellicht dat VVD en GroenLinks in het zogenaamde Waagberaad elkaar proberen te vinden om na de verkiezingen de PvdA buitenspel te zetten. Of om hun eigen onderhandelingspositie ten opzichte van de sociaaldemocraten te versterken natuurlijk. Want bij de vorige verkiezingen was het voor Rob Oudkerk heel gemakkelijk: GroenLinks en VVD sloten elkaar uit, en dus mocht de PvdA kiezen voor de partij die het meeste inleverde.
Wat gaat in de komende verkiezingen een rol van betekenis spelen? De machtsvraag? Wellicht. Maar dan is het natuurlijk de machtsvraag tussen VVD en GroenLinks. Dat de PvdA ook komend jaar weer de grootste wordt, is geen verrassing. Maar wie uiteindelijk, met het waagberaad in de achterzak, de leidende rol in de onderhandelingen zal nemen is dan de meest interessante vraag. Of wordt het toch de bonnetjesaffaire?
Het gevaar in de bonnetjesaffaire is dat je het onderscheid niet meer ziet tussen politici en politici. Zoals de verdachten van het voorbereiden van terroristische aanslagen op Nederlandse politici denken dat alle Nederlandse politici vóór de oorlog in Irak waren, en daarom een aanslag op de tegenstanders (Bos, Halsema, Marijnissen) best gerechtvaardigd vinden.
Het gevaar van weer een nieuwe partij erbij is precies hetzelfde: in de gemeenteraad zitten nu maar liefst negen partijen. Weet u wie er voor of tegen de noord zuidlijn stemde? Wie wil er nu wel preventief fouilleren? En o ja, wie was er ook alweer fout tijdens-de-bonnetjesaffaire?
Het is een veilige manier om de verkiezingscampagne te laten draaien om de machtsvraag. De onderhandelingen na de verkiezingen: wie wordt de grootste, welke punten gaan we verzilveren? Gaan de SUV's de stad uit, of wordt op iedere hoek preventief gefouilleerd?
Er ging van alles mis in Amsterdam. De ene Amsterdammer (Theo), werd vermoord door de andere Amsterdammer (Mohammed). Onrust in de Diamantbuurt. Deze stad stinkt naar roetdeeltjes. Er is de laatste vier jaar echt nog maar één schip in de Ceres terminal geweest. En o ja, de bonnetjesaffaire natuurlijk. Hark dat allemaal bij elkaar, gooi er nog een dosis frustratie overheen (ik kan nergens mijn auto kwijt, ik kan door de schotels de lucht niet meer zien), geef de politiek de schuld, en welkom in populistisch Amsterdam.
Terug naar het politieke nieuws: wie wordt er wethouder? Wie wordt er de baas in de Stopera? Hoe creëren politieke partijen de beste onderhandelingspositie? En hoe verkoopt men het lekkerste hun eigen nieuws? Politici, van welke partij dan ook, hebben als grootste valkuil dat ze zich mee laten slepen in het politieke spel en over het hoofd zien waar ze het eigenlijk voor doen. Politici zitten er dan alleen nog maar vanwege de eigen kick, vanwege eigen trots. Wanneer dat het geval is ziet de burger hen inderdaad als een grote kliek. En daarin loert het grootste democratische gevaar voor 7 maart.
PvdA, nou geen idee die gaan gewoon rustig door, ja maar met wat dan. En zo kunnen we nog een tijdje doorgaan. Belangrijk is dus dat burgers hun stem goed gaan gebruiken, niet voor de onderbuik gevoelens maar voor daadwerkelijke zaken die er toe doen. Heel lastig want zet maar eens goed op een rijtje wat die Amsterdamse politiek de afgelopen vier jaar nu eigenlijk heeft gedaan, zijn de belofte van vier jaar geleden eigenlijk wel allemaal ingelost? Geen idee. betekent dat er gewoon eens op een rijtje gezet moet worden wat dan de punten waren vier jaar geleden en wat heeft iedereen er nu uiteindelijk van gebakken. Nou dat wordt de komende maanden eens flink puzzelen. Wie puzzelt ermee?