In Oost is het rustig. Er wonen hier veel moslims, maar gelukkig is ons de gekte bespaard gebleven zoals die elders in Nederland plaatsvond. Op straat voetballen de kinderen van verschillende komaf nog steeds met elkaar. De Turkse bakker is geen klanten kwijtgeraakt. Als je door de Javastraat loopt merk je niks van een 'oorlog'. Op een enkel incident na lijkt Amsterdam immuun te zijn voor de waanzin. Misschien heeft dit iets te maken met de strategie van de Amsterdamse gemeente. Job Cohen duikt overal op als een Sinterklaas die de boel bij elkaar houdt, terwijl hij zwarte piet de harde pepernoten laat kraken. Sorry voor de flauwe vergelijking.
Toch is er iets veranderd en je merkt het pas als de schijnbeleefdheden verdwijnen.
Een week geleden had ik wat vrienden uitgenodigd om Risk te komen spelen. Als je het spel wel eens gespeeld hebt weet je dat het godsgruwelijk lang kan duren, dus om twee uur waren wij nog druk bezig met elkaar uit te roeien. Als wij zoveel plezier hebben kan het nooit lang duren voordat één van onze buren komt klagen. De huizen zijn hier oud en armoedig, uitgerust met flinterdunne muren. Door het late tijdstip en de irritaties verliep het gesprek met de buurman deze keer niet bijzonder verstandelijk. Op een bepaald moment zei hij zelfs kwaad tegen mijn vriendin: "Mijn beurt komt nog wel!" Toen schrokken wij even. Mijn vriendin vroeg wat hij hiermee bedoelde, waarop de buurman reageerde: "Denk je dat ik een crimineel ben omdat ik allochtoon ben?" Zoals ik al zei, het gesprek verliep niet echt redelijk. Gelukkig wist mijn vriendin de situatie te redden door te zeggen dat ze zelf nou ook niet bepaald Nederlands was. De lucht was onmiddellijk geklaard, maar wat bleef hangen was mijn geschrokken reactie op zijn onschuldige opmerkingen.
Mijn gevoel had het even gewonnen van mijn verstand en dat maakt me zorgen. Op straat blijft iedereen hangen in een rationele beleefdheid, maar wat er achter zit blijft verborgen. Cohen weet het verstand van de Amsterdammers nuchter te houden, maar of hij vat heeft op de gevoelens weet ik niet.
Mijn gevoel had het even gewonnen van mijn verstand en dat maakt me zorgen. Op straat blijft iedereen hangen in een rationele beleefdheid, maar wat er achter zit blijft verborgen. Cohen weet het verstand van de Amsterdammers nuchter te houden, maar of hij vat heeft op de gevoelens weet ik niet.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vier reacties op "Een voorzichtige nabeschouwing"
Je artikel begon zo mooi, was je maar gestopt na je flauwe vergelijking, dan was het een geweldig artikel geweest. Nu doe je mee aan de hetze al deze kleine incidentjes in een groter verband te trekken.
Nodig je buurman lekker uit voor thee. En vertel hem dat het volgende nachtelijke potje risk niet bij jou thuis gespeeld zal worden.
Het enige wat er voor mij is veranderd dat ik me nu te meer realiseer dat allochtonen zich niet welkom voelen. Dat is ook mijn schuld. Ik zal dus sneller een praatje maken op straat met een allochtoon. Ook ik heb er iets van geleerd.