AmsterdamCentraal.nl

Allemaal makkelijk. Tot ik vorige week op mn kamer zat, en dacht: als ik nu lawaai hoorde op straat, dan zou ik misschien wel nieuwsgierig kijken, maar daarna deuren en ramen sluiten. Ik zou omstanders moeten roepen, kunnen roepen zelfs, de politie kunnen bellen. Maar ik kan net zo goed denken; ach, dat hoort r een beetje bij, bij t leven in de grote stad.

Voor de zomer zat ik in een cafe in t centrum; er kwam een jongen binnen, in gezelschap van wat collegas. Hij vertelde trots; ik heb een wildplasser gestopt. Even later kwam ook de wildplasser binnen en begon zich nogal opgefokt tegen de jongen te gedragen. De wildplasser werd met vrij harde hand door een vriend van hemzelf t cafe uitgewerkt.

Beide niet echt voorbeelden van hoe t zou moeten; ik weet, t zou volledig anders gaan als ik goed naar sire en postbus 51 had geluisterd. tWas ook anders gegaan als de dader zich gewoon netjes aan de wet zou houden. Maar je weet uit ervaring nou eenmaal dat degene die je aanspreekt op vervelend gedrag je een snauw verkoopt of wellicht zelfs een fikse dreun. En dat is ook nog een overweging… tis natuurlijk moeilijk om de schuldige en de onschuldige te herkennen (is degene die je moet helpen altijd degene die onderop ligt?); waar twee vechten hebben er toch twee schuld?

En toen dacht ik dus; weet wat je te doen staat…ik weet heel goed wat me te doen zou staan… Als ik geweld zie… Wegwezen! En als ik de sirene hoor… gewoon doorgaan met waar ik mee bezig was. Net als de meeste andere mensen zouden doen. tLaatste waar je op zit te wachten is dat je een mes tussen je ribben krijgt, of dat je eenzaam opgesloten zit op een kamertje. Doe dan toch maar wat anders dan tgeen waarvan je weet dat je t zou moeten doen.