AmsterdamCentraal.nl

Vier jaar geleden was dat helemaal anders.
Toen wist ik wel op wie ik moest stemmen.
Op lijst 19.
Een lijst met visionaire ideeen, die spektaculaire vergezichten schetste voor Amsterdam.
Een beweging met vernieuwende ideeen over gratis openbaar vervoer, ook op het water, voor iedereen, vermindering van gewelddadige drugscriminaliteit door legeliseren van alle verdovende middelen en openbare toiletten voor iedereen, ook voor vrouwen.

De campagne van die partij onderscheidde zich door posters vormgegeven door internationaal bekende kunstenaars, grensverleggende video’s en prikkelende artikelen op sociale media.
De lijsttrekker was een charismatische figuur, alom geliefd.
Hij hoort volgens zijn bewonderaars wellicht thuis in het rijtje historische Amsterdammers zoals Spinoza, Multatuli en Hadjememaar, Robert Jasper Grootveld en Mike von Bibikow van de Reagering, die laatste was zijn oude buurman.
Mensen met een historisch besef weten allang waarover ik het heb.
Ik heb het over de Radicale Oppositie Beweging, kortweg de R.O.B.
Die charismatische en tot de verbeelding sprekende lijsttrekker dat was ik, zeg ik er in alle bescheidenheid maar even.

Door tegenwerking van alle kanten, een boycot van de media, en een sanitair cordon van het partijkartel lukte het de R.O.B. niet om voldoende stemmen te halen, en de Amsterdamers zullen nooit weten welke geweldige kans om hun stad te redden ze hier in hun onnozelheid aan zich voorbij hebben laten gaan.

Dat had de stad heel wat narigheid, ellende, domme beslissingen, corruptie en wanbestuur kunnen besparen.
Sinds deze onterechte nederlaag heb ik me zwaar teleurgesteld teruggetrokken uit het openbare leven, en slijt ik mijn dagen in een armzalige sociale huurwoning, moeizaam de eindjes aan elkaar knopend en overlevend op een dieet van vitaminepillen.
Spaarzaam kom ik nog buiten.
En als ik dan deze dagen die verkiezingsborden tegenkom, dan schudt ik weemoedig het hoofd.

In Amsterdam Oost zag ik dat de man meedoet die jarenlang optrad met een poppenkast op de Dam.
Zijn deelname symboliseert deze verkiezingen.
Het is de strijd tussen Jan Klaassen en Katrijn.
Ze hebben altijd ruzie en maken elkaar het leven zuur, maar ze blijven bij elkaar.
Wie er wint maakt eigenlijk niet uit, want de poppenkast blijft altijd bestaan.
Want de poppenkast gaat net als de politiek gewoon door waar ze gebleven is.
En het is maar dat U dat weet.