Eindelijk zit ze erop. In vliegende vaart is ze de school uitgerend. Haar tas achterop, het ding gestart en toen weer naar binnen want helm vergeten en ook nog even langs het toilet want het is nog wel koud met die wind. Zwalkend rijdt ze de straat uit, onderweg zwaaiend en achterom kijkend. Ze roept nog wat en wijst. Haar zwarte krullen piepen onder haar helm vandaan.
De brommer is al zo oud als haar schoonvader. Ze moet af en toe meetrappen met het ouwe lijk en hard gaat ie ook al niet. Het maakt haar niet uit. Terug naar het Noord-Hollandse dorp waar de mannen wachten. Haar opgetrokken schouders zakken centimeters wanneer ze, na alle stadse verkeersperikelen, langs de weilanden tuft. “Hèhè” mompelt ze en gaat verzitten op het geplakte plastic zadel.
De koeien staren haar na. Vorige week stonden ze er nog niet. Hun achterkanten zijn bruin van het maandenlange stalstaan. Hun natte neuzen blijven de lucht snuffelen, al dagen. Ze glimmen en trillen zacht. Ze steekt haar hand op. “Koetjes!!!” en ze grinnikt.
Voorbij de woonboten gaat ze. De laatste woonboot van de rij is haar favoriet. Elke werkdag rijdt ze erlangs. Het oude graanschip kan zo wegvaren. Ze denkt aan haar mannen en hoe ze samen wegvaren. De kleintjes met oranje zwemvesten, de grote man aan haar zij. En dan varen naar een plek waar ze altijd kunnen blijven. Waar de kleintjes altijd de kleintjes blijven en de man aan haar zij nooit weggaat, waar de wind zacht en de zon gul is. Ze mindert vaart en rijdt stapvoets. De stuurhut is leeg. Ze kijkt door de kleine ronde ramen naar binnen. Niemand. Ze geeft een beetje meer gas en pruttelt verder. Nog meer koeien. En dan de begraafplaats. Ze komt er niet meer na die ene dag. Ze steekt haar hand op. “Ouwe lijken uit de sloot”.
Wanneer ze de begraafplaats is gepasseerd, mindert ze langzaam vaart. Stapvoets rijdt ze verder. Ze draait zich af en toe om. Haar hand ligt op haar helm. Haar mond staat niet stil. Ze knikt een paar keer. Dan stopt ze. Ze stapt van de brommer, zet hem op de standaard. De koe aan de andere kant van de sloot kauwt en kijkt.
Ze staat met een voet op het schip. De voet staat stevig op het harde staal. Tussen haar benen ziet ze het zwarte water. Ze zet zich nog niet af met haar andere voet. Ze wacht tot het water stil staat. Dan kan ze haar andere voet meenemen, het schip op. Ze kijkt nog eens naar beneden. Ze haalt diep adem.
De motor start meteen. Het schip trilt en huivert.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Reageer op "Brommer"