Home > > Een lange neus voor Poetin

Een lange neus voor Poetin

John Zwart lucht zijn hart

Aankomst Arctic Sunrise in haven Amsterdam. Foto: Peter Eijking.

Amsterdam is altijd een eigenzinnige stad geweest, op sommige momenten als een stadstaat, die toch vaak haar eigen keuzes maakte en positie bepaalde. Misschien is 't ook daarom dat idealisten als Greenpeace Amsterdam als plaats van vestiging kozen. Ook tegendraads ten behoeve van hoger belang, nee nu niet van de handel, maar voor behoud van grote waarden die bedreigd worden.
Misschien is de lezer het alweer een beetje vergeten onder invloed van de nieuwe golven van al die aandachttrekkende gebeurtenissen – zoals oorlogen in Irak, Libië, Gaza en de dreiging van een nieuw soort aids, het ebola virus waartegen geen kruid gewassen is. Maar een jaar geleden zaten 30 bemanningsleden van de Arctic Sunrise vele weken lang gevangen onder grimmige omstandigheden in een Siberische gevangenis. In afwachting van veel ergere straffen wegens een niet-gewelddadige actie als het ophangen van een spandoek op een Russisch platform ingericht voor oliewinning onder het poolijs.
 Na maanden werd tenslotte aan de kapitein en actieleidster Faiza Oulahsen aan het gerechtshof in St.Petersburg gratie verleend door de almachtige 'tsaar' Wladimir Poetin.

Onze regering toonde openlijk niet zoveel boosheid over de zaak omdat het met het oog op de olympische winterspelen en de aspiraties van ons land voor omvangrijke coöperatie van Shell en Gazprom – de Europese Aardgas Draaischijf' – beter leek dit alles onder de dekens van de stille diplomatie te laten gebeuren. Dat de Arctic Sunrise verder aan de ketting zijn einde tegemoet mocht roesten kreeg verder geen aandacht. Het Zeerecht had inbeslagname van het schip illegaal verklaard, maar Frans Timmermans deed er verder niets meer aan. Greenpeace verdween uit het dagelijkse nieuws en Poetin had zijn doel bereikt: de Greenpeace-ijsbreker was 'kaltgestellt' en zou wellicht nooit meer als irritante pottenkijker actief de Russische Gazprom activiteiten observeren.

Intussen heeft de kille tsaar het Krim-schiereiland veroverd wat weer de nodige internationale opwinding teweeg bracht. Opwinding, maar niet meer dan dat. Nederland en de andere EU landen blijven in de eerste plaats koopmannen en de benadering als dominee komt pas heel veel later. Als ''daad van goede wil'' heeft Poetin de Arctic Sunrise alsnog vrijgegeven in de veronderstelling dat het schip na 10 maanden door verwaarlozing en het barre poolklimaat wellicht toch alleen maar slooprijp is geworden. 
Maar de verhoudingen zijn inmiddels wel heel erg op de proef gesteld doordat in Oekraïne met het gevaarlijke speelgoed van de grote leider werd geëexperimenteerd en MH17, met voor driekwart Nederlandse passagiers, van 10 km hoog naar beneden schoot, ieders wisse dood tegemoet.

'Daden van goede wil' zijn niet meer getoond, integendeel zou ik zeggen. Al deze ervaringen leveren ons één duidelijk resultaat: we weten wat we aan het Kremlin hebben en wie de enige is die daar aan touwtjes trekt en op knoppen drukt. En Russische mannen en vrouwen houden van stoere praat, dus Poetin is allemachtig populair ondanks de financieel-economische boycot malaise die het volk voor hem moet opvangen. Daar moest Mark Rutte eens mee komen... Opvallend hoe omzichtig hij de kool en de geit spaart door telkens maar uitsluitend bij zijn toewijding aan het thuisbrengen van de slachtoffers te blijven hangen. Intussen laat minister Hennes wel F16's extra oefenvluchten maken. Het valt niet mee om trouw bondgenoot van de Nato en tegelijk vriend van Poetin te zijn.
Onze eerste zorg is niet het uitbreken van de derde wereldoorlog maar onze komkommers en paprika's, die aan de Russisch-Poolse grens worden teruggestuurd om in Nederland te worden doorgedraaid. De telers staan al in de rij voor de subsidieloketten, zo zijn we dan ook wel weer.

Veel mensen zinnen op manieren om een lange neus aan Poetin te tonen. De bemanning van de Arctic Sunrise is praktisch ingesteld. Ze zijn teruggereisd naar Moermansk en tegen elke verwachting in is het hun in enkele weken tijd gelukt om het schip weer 'aan de praat' te krijgen en op te stomen naar Amsterdam!

Vandaag liep het schip de Zuidersluis van IJmuiden binnen. Er waren veel sympathisanten die het schip begeleidden naar de Marina haven op het NDSM terrein in Amsterdam Noord, waar werd aangemeerd. Het was een zonnig welkom zijn langs de boorden van het Noordzeekanaal en vanaf de kade in Amsterdam Noord.


Reageer op "Een lange neus voor Poetin"

Reageren?  

Lees vooraf even de regels voor discussies op Amsterdam Centraal door.

Eigen afbeelding bij reacties? Ga naar gravatar.com en meld je aan met het mailadres dat je ook hier voor reacties gebruikt.

(verschijnt niet online, is nodig voor gravatar afbeelding)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spamreacties te voorkomen, wordt u gevraagd deze simpele vraag te beantwoorden.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.