Een bijdrage van Walther Ploos van Amstel
's Ochtends om tien over zeven ben ik misschien niet altijd in mijn beste humeur.
Mijn stemming fleurt dan op van die geweldige broodjes van de HEMA op het Amsterdamse Centraal Station.
Altijd een lange rij, maar toch een supersnelle bediening door de HEMA-medewerkers, die prima begrijpen dat we allemaal onze trein willen halen.
Ondanks de rij drong er vanochtend toch weer een oudere heer voor. Je kent dat slag wel...
Met zo'n blik van: 'Ik weet wat ik doe maar waag niet er iets van te zeggen want ik heb de oorlog nog meegemaakt.'
De HEMA-medewerker ziet het en vraagt keurig aan de eerste klant die echt aan de beurt is: "Kan ik u helpen?"
Maar, de oudere heer zet door en plaatst op luide toon zijn bestelling met de boodschap dat hij toch echt aan de beurt is.
Niemand in de rij had zin in ruzie en liet hem dan maar voor.
Zucht...
We zijn zo druk met onszelf bezig dat we niet meer merken dat anderen zich aan ons gedrag storen.
Jouw auto parkeren bij de enige vrije tank, alleen om in het tankstation sigaretten en koffie te halen.
Als je tien minuten hebt staan wachten bij de slager nog steeds niet weten wat je wilt eten.
Bij de Albert Heijn je portemonnee pas uit je tas graven -en dan wanhopig zoeken naar de PIN-pas- als alle boodschappen al lang en breed gescand zijn.
Er staat niet voor niets op de kassa: 'U kunt al beginnen met pinnen.' Er zijn nog 5 wachtenden achter u.
Telefoneren terwijl je een krantje bij de Ako afrekent. Om nog maar te zwijgen van de schreeuwende mobiele bellers in de stiltecoupé, in het restaurant of op het terras.
Wat is er mis gegaan bij hun opvoeding, dat ze niet snappen dat anderen daar last van hebben?
Mijn schoenmaker heeft nu een geweldig bordje in de winkel opgehangen: 'In verband met uw privacy zijn wij zo beleefd om u pas te helpen als u uitgebeld bent'.
Dat is duidelijke taal. Daar ga ik vaker terugkomen.
Foto: afbeelding uit SIRE-campagne 'Onbewust asociaal', 2009.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
tien reacties op "Wat ging er mis bij de opvoeding?"
Negen van de tien keer kun je denken: wat dan nog. En je bent het nog sneller vergeten dan de pleger.
Ik treed alleen op als ik word beledigd, verder laat ik dus veel waaien. Kan ik aanbevelen, gezonder dan stukjes schrijven.
En het antwoord op de vraag in de titel zit hier in: opvoeden is vooral voorleven.
Komt bij alle bevolkingsgroepen voor: de rijke zakenman, de arme huisvrouw, de (soms ook jattende) scholier, de arme buitenlander,kortom bij een ieder in deze samenleving leeft deze drang tot voordringen en als ultieme daad: de volgende persoon extra irriteren door(zie boven) pas te gaan pinnen als de cassiere alles gescand heeft, kaart zogenaamd zoek, o, jee betaalkrediet overschreden, andere pas (manlief, vrouwlief), met veel moeite pincode ingetoetst, cassiere zegt: wilt u nogmaals bevestigen?. Alweer geen respons bij de bank... enzovoort.
Beste mensen: that's life!
Ik maak het dan nog leuker door in zo'n situatie juist te gaan (glim)lachen ...