Over het algemeen ben ik best te spreken over de klantvriendelijkheid van het trampersoneel.
Het komt regelmatig voor dat er nog even op mij wordt gewacht als ik in de verte aan kom rennen.
Mijn groet wordt in de regel vriendelijk beantwoord.
Men heeft op mijn verjaardag zelfs een keer voor mij gezongen met de hele tram.
Des te schrijnender is het wanneer je merkt dat één enkele trambestuurder het zorgvuldig door zijn collega's opgebouwde klantvriendelijkheidsimago weer onderuit probeert te halen.
Die rotte appel op de tram is de bestuurder van lijn 1, wagen 2040, die mij heden, op woensdag 16 maart om 13.55 uur oppikte van de halte Johan Huizingalaan.
Ik noem hem maar even expliciet, anders moeten zijn collega's lijden onder de gevolgen van zijn onbeschofte gedrag.
Dat kon niet omdat de bestuurder te ver doorreed en de voorste ingang werd geblokkeerd door het muurtje van de trap.
Geërgerd moesten de passagiers dan maar door de eerstvolgende uitgang naar binnen.
Vervolgens vertelde ik de bestuurder dat ik dit niet handig vond.
Hij vond het echter normaal. Anders had hij moeten 'blokkeren' of zoiets.
Ik wierp tegen dat dit een kwestie was van eerder remmen.
Het gekke is namelijk: andere trambestuurders op die lijn slagen er moeiteloos in om de wagen op tijd tot stilstand te brengen.
Maar de trambestuurder in kwestie zei: "Neem jij het dan over als je het beter weet."
En: "Je bent nou toch binnen?"
Andere trambestuurders spreken mij altijd met 'u' aan. Mijn haar is namelijk al grijs genoeg daarvoor.
Andere trambestuurders weten dat het verstandiger is om in zo'n geval te zeggen: "Sorry meneer, het ging even mis."
Dan zijn wij allebei weer blij en tevreden.
Bij deze bestuurder kreeg ik echter het idee dat hij gewoon niet kon rijden.
Want even later reed hij met een bloedgang over de Overtoom.
In de verte moest een vrachtwagen wat moeizaam achteruit een straat in draaien. Daarbij kwam hij op de trambaan.
Dit kon onze trambestuurder natuurlijk niet over zijn kant laten gaan.
Agressief probeerde hij de vervelende vrachtwagen uit de weg te bellen.
Uiteindelijk moest hij toch nog flink in de remmen en konden de passagiers ervaren wat dat 'blokkeren' betekende.
Het begrip 'defensief rijden' was bij deze bestuurder nog niet ingedaald.
Achteraf was het misschien inderdaad beter geweest wanneer ik op zijn aanbod was ingegaan en zijn plaats had ingenomen.
Veel slechter dan hij had ik het niet kunnen doen.
Bovendien ben ik veel aardiger.
Sven