Onlangs zag ik nog een hele knappe boodschapper van de lente. Het was een zonnige dag en ik zat in lijn 50.
Ik had geen boek bij me, dus keek maar wat naar buiten.
Tussen de spoordijk en de A4 ligt een klein braakliggend stukje land. Daar zitten vaak reigers. Ook wel eens een buizerd.
Maar die dag liep er een ooievaar op dat landje,
Eerst dacht ik: "Nee. Dat moet een reiger zijn". Het menselijk brein werkt immers zodanig, dat je in eerste instantie ziet wat je verwacht te zien.
Maar het was een echte ooievaar. Gewoon in Slotervaart!
Nu was de lente toch echt begonnen.
Ik zie niet iedere dag een ooievaar. Enthousiast vertelde ik deze en gene dat ik hem had gezien.
De meesten vonden het wel een leuk verhaaltje. Maar mijn anekdote was niet aan iedereen besteed.
Toen ik mijn verhaal aan een dame vertelde kreeg ik een hele bijzondere reactie.
Zij schrok, viel stil en liep rood aan toen ik haar vertelde over de ooievaar langs de A4.
"Dat mag je niet verder vertellen!", zei ze.
Tja. Dan is mijn nieuwsgierigheid natuurlijk gewekt.
Ik ben eens gaan uitzoeken waarom ik mijn mond zou moeten houden over de ooievaar.
Schiphol weer
Dit kleine lapje grond, doorgaans door vogels bevolkt, is een belangrijk stukje grond.
In het kader van de uitbreiding van het aantal sporen naar Schiphol wordt de spoordijk verbreed.
Althans, dat zijn de plannen.
Voor die verbreding wordt dit stukje niemandsland opgeofferd.
Want, zoals we allen weten, is Schiphol belangrijker dan wat dan ook.
Echter: de ooievaar is een beschermde vogel.
De aanwezigheid van de ooievaar zou nog wel eens vertragend kunnen werken op die spoorverdubbeling.
Maar u heeft het niet van mij gehoord!
zeven reacties op "Een ooievaar in Slotervaart"