Ik droomde van het openbaar vervoer. Niet dat van tegenwoordig, maar het OV van de toekomst.
Ik trof mijzelf aan in een situatie dat ik van Amstelveen naar Amsterdam wilde, liefst naar Slotervaart.
Er waren geen trams meer, maar enorme treinstellen, breed en fors, met veel ruimte binnenin.
De haltes waren grote stations geworden met verschillende lagen.
Kennelijk was in de toekomst de behoefte aan openbaar vervoer gigantisch toegenomen.
Ik was in grote verwarring. Er kwamen en gingen metrotreinen, maar ik kon nergens ontdekken welke ik hebben moest.
De informatie aan de reiziger schoot nog steeds tekort.
Op goed geluk stapte ik in een van de metrotreinen die op het station arriveerden.
Het viel mij op dat de piepjes bij het in- en uitchecken nog steeds hetzelfde waren. Ik wist niet precies wáár in de toekomst ik mij bevond, maar het volgens mij had men inmiddels toch ruim genoeg de tijd gehad om dit te verbeteren.
Het is namelijk veel duidelijker om bij het inchecken een ander piepje te laten horen dan bij het uitchecken. Dan weet de reiziger zeker dat er niets fout gaat.
Rijpere dame
Ik kwam te zitten naast een wat rijpere dame.
Zij wilde direct weten wat ik van haar borsten vond.
Die dingen gebeuren nu eenmaal in dromen.
Of in de toekomst.
Ik antwoordde beleefd dat ze mij bevielen. Zij wilde net gaan beginnen over haar andere fysieke kwaliteiten, toen de metro weer bij een halte arriveerde. Het leek mij beter naar buiten te vluchten.
Toen het zware treinstel wegreed, bedacht ik: shit, vergeten uit te checken!
Je moet je ook nooit laten afleiden bij het verlaten van de tram, de metro, de trein of wat het dan ook was.
Er stonden geen palen op het perron om alsnog uit te checken.
Zou ik het bedrag nog kunnen terugvragen?
Maar hoe en waar vraag je een bedrag terug dat in de toekomst is uitgegeven?
Daar gaat het GVB waarschijnlijk niet aan beginnen.
Overigens kon ik nergens ontdekken van wie al die machtige metrotreinen eigenlijk waren. Was de exploitatie inmiddels aan een ander bedrijf gegund? Het stond niet op de wagons. Er stond sowieso bijna niets op. De lijnnummers waren nog steeds even klein en onduidelijk aangegeven als tegenwoordig. En zo te zien reed het voertuig ook niet meer op groene stroom.
Hebreeuws
Ik stapte in een volgende metrotram. Bij het inchecken keek ik op het display of ik nu weer incheckte of alsnog uitcheckte. De tekst op het schermpje was echter in het Hebreeuws. Kennelijk had iemand bij de installatie de verkeerde taal gekozen.
Bij een mobiele telefoon is mij dat ook wel eens overkomen. En zie dan nog maar eens vanuit het Fins (of het Hebreeuws in dit geval), weer terug te komen bij het Nederlands. Overigens lijkt mij toe dat het Hebreeuws in mijn droom symbool staat voor onduidelijke informatie.
Ik verkeerde nog steeds in verwarring en onwetendheid. Ging ik wel de goede kant op?
Er was geen personeel waaraan ik iets kon vragen.
Het hokje met de conducteur erin bestond niet meer.
Wegbezuinigd waarschijnlijk.
Bijna kreeg ik heimwee naar de vadsige conductrice, die onderuit gezakt op haar stoel lusteloos haar nagels zat te vijlen.
Onderwijl glipten door de achterste deur altijd de jongeren zonder in te checken naar binnen.
Dat waren nog eens tijden!
Voor schut
In Rotterdam was het slimmer geregeld. Daar zaten de conducteurs niet in een hok, maar liepen ze gewoon door de tram.
Daardoor was het meer hún tram, waar zij de lakens uitdeelden.
Maar Amsterdam sloot ze op in een hokje. Zo konden ze tenminste ongestoord oeverloos ouwehoeren met de bestuurder.
Op een gegeven moment ben ik blijkbaar wakker geworden. En alweer zonder uit te checken. Ik weet dus niet hoe dit verhaal verder ging.
Maar het leek mij goed om toch mijn ervaringen eventjes op te schrijven.
Het GVB heeft dan de gelegenheid om alvast de problemen op te lossen waar ik in mijn droom tegenaan liep.
Want ik neem toch niet aan dat ze qua dienstverlening in de toekomst nog zo voor schut willen staan als ze nu dikwijls doen...
Het is namelijk veel duidelijker om bij het inchecken een ander piepje te laten horen dan bij het uitchecken. Dan weet de reiziger zeker dat er niets fout gaat.
Rijpere dame
Ik kwam te zitten naast een wat rijpere dame.
Zij wilde direct weten wat ik van haar borsten vond.
Die dingen gebeuren nu eenmaal in dromen.
Of in de toekomst.
Ik antwoordde beleefd dat ze mij bevielen. Zij wilde net gaan beginnen over haar andere fysieke kwaliteiten, toen de metro weer bij een halte arriveerde. Het leek mij beter naar buiten te vluchten.
Toen het zware treinstel wegreed, bedacht ik: shit, vergeten uit te checken!
Je moet je ook nooit laten afleiden bij het verlaten van de tram, de metro, de trein of wat het dan ook was.
Zou ik het bedrag nog kunnen terugvragen?
Maar hoe en waar vraag je een bedrag terug dat in de toekomst is uitgegeven?
Daar gaat het GVB waarschijnlijk niet aan beginnen.
Overigens kon ik nergens ontdekken van wie al die machtige metrotreinen eigenlijk waren. Was de exploitatie inmiddels aan een ander bedrijf gegund? Het stond niet op de wagons. Er stond sowieso bijna niets op. De lijnnummers waren nog steeds even klein en onduidelijk aangegeven als tegenwoordig. En zo te zien reed het voertuig ook niet meer op groene stroom.
Hebreeuws
Ik stapte in een volgende metrotram. Bij het inchecken keek ik op het display of ik nu weer incheckte of alsnog uitcheckte. De tekst op het schermpje was echter in het Hebreeuws. Kennelijk had iemand bij de installatie de verkeerde taal gekozen.
Bij een mobiele telefoon is mij dat ook wel eens overkomen. En zie dan nog maar eens vanuit het Fins (of het Hebreeuws in dit geval), weer terug te komen bij het Nederlands. Overigens lijkt mij toe dat het Hebreeuws in mijn droom symbool staat voor onduidelijke informatie.
Ik verkeerde nog steeds in verwarring en onwetendheid. Ging ik wel de goede kant op?
Er was geen personeel waaraan ik iets kon vragen.
Het hokje met de conducteur erin bestond niet meer.
Wegbezuinigd waarschijnlijk.
Bijna kreeg ik heimwee naar de vadsige conductrice, die onderuit gezakt op haar stoel lusteloos haar nagels zat te vijlen.
Onderwijl glipten door de achterste deur altijd de jongeren zonder in te checken naar binnen.
Dat waren nog eens tijden!
Voor schut
In Rotterdam was het slimmer geregeld. Daar zaten de conducteurs niet in een hok, maar liepen ze gewoon door de tram.
Daardoor was het meer hún tram, waar zij de lakens uitdeelden.
Maar Amsterdam sloot ze op in een hokje. Zo konden ze tenminste ongestoord oeverloos ouwehoeren met de bestuurder.
Op een gegeven moment ben ik blijkbaar wakker geworden. En alweer zonder uit te checken. Ik weet dus niet hoe dit verhaal verder ging.
Maar het leek mij goed om toch mijn ervaringen eventjes op te schrijven.
Het GVB heeft dan de gelegenheid om alvast de problemen op te lossen waar ik in mijn droom tegenaan liep.
Want ik neem toch niet aan dat ze qua dienstverlening in de toekomst nog zo voor schut willen staan als ze nu dikwijls doen...
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vijf reacties op "Dromen van het toekomstig openbaar vervoer"
Wij -kennen- elkaar middels de discussie m.b.t. de uitvaart van Bobby Farrell. Best gezellig m.n. nadat U mij had verwezen naar
Verbal Jam!
Echter, U ontspoort geheel in deze bijdrage. Uiteraard treft U de kern van het OV-probleem, maar Uw dromen doen zelfs een slaapwandelaar ontwaken. Een verhaal gelijk een natte dweil!
Dit soort dromen heb ik ook wel eens, als ik weer eens veel te laat thuis ben omdat de NS het weer heeft laten afweten, helaas ontmoet ik in mijn dromen nooit die leuke dames die vragen of ik hun al dan niet mooie borsten of andere kwaliteiten wil beoordelen.. Wel wordt ik vaak zwetend wakker als die verrekte rottrein al drie uur(!) in een weiland stilstaat, en ik toch weer aan die treinkaping bij Wijster moet denken...
Gelukkig heb ik ook andere dromen,over heel andere dingen dan het openbaar vervoer!