Nu ís Bakkum een begrip, en een geliefde plek voor kampeerders. Het was en is er heerlijk toeven, met ruime kampeerplekken, in een omgeving van bos, duinen en strand. Wie één goed seizoen op Bakkum achter de rug heeft, loopt de kans verslingerd te raken en op zoek te gaan naar een eigen huisje of caravan. Ik kan het weten, ben zelf ‘verslaafd’ en kom er al vijftien jaar.
Toch heeft de camping ook keerzijden, die zelden tot nooit worden belicht. Op Bakkum is bijvoorbeeld een trouwe maar kritische kampeerder de toegang geweigerd omdat ze bleef strijden over afspraken die de beheerder/leiding en ‘haar’ kampeerdersvereniging lang geleden maakten over de reorganisatie ervan. De camping voert voortdurend campagne ter fatsoenering van het geheel. Wat de ene keer inhoudt dat kampeerders geen windschermen mogen neerzetten en de andere keer dat er geen ‘gekleurd Blokker speelgoed’ rond huisjes, tenten of caravans zichtbaar mag zijn. Een buurman die z’n huisje niet netjes hield en latjes in de boom spijkerde om z’n kleine kinderen naar hun boomhut te laten klimmen, werd zodanig achter de vodden gezeten dat hij het kamperen voor gezien hield. Het wordt kinderen verboden kikkervisjes te vangen of oud hout te sprokkelen. Allemaal vanwege ‘handen af van de natuur’. De camping zelf kapte echter een groot stuk bos om uit te breiden en een villadorp van o.a. luxe lodges aan te leggen. Ook is een deel van de camping gereserveerd voor het kamperen met auto.
Een andere keerzijde is de beperkte acceptatie en integratie van ‘nieuwkomers’. Autochtone Amsterdamse en Zaanse arbeidersgezinnen en middengroepen kregen vanaf vijftien/twintig jaar geleden gezelschap van telkens ander kampeervolk, waaronder kunstenaars, hbo’ers en academici, noem ze witte nieuwkomers (op Bakkum zijn nauwelijks allochtone kampeerders). Zij worden gedoogd en hun kinderen krijgen, net als die van de oorspronkelijke kampeerders, een pleister als ze vallen voor een autochtone deur. Maar er zijn ook scheve ogen, er is landjepik en geroddel over de ‘intellectuelen’, zoals autochtonen de nieuwkomers schamper onder elkaar noemen. Zij beschouwen Bakkum als hún kamp en de nieuwkomers als vreemdelingen. Het heeft veel weg van de reactie van veel autochtone bewoners in (oude) stadswijken op de verkleuring en multiculturele samenstelling van wat zij beschouwen als ‘hun’ wijk.
Er is op camping Bakkum bovendien onaangenaam profiteursgedrag. Dienstverleners als de gasman, de accuman en de enkele boeren uit de omgeving die zorgen voor de winterstalling van de caravans, allen monopolisten, maken soms misbruik van het gebrek aan gehaaidheid van nieuwe stedelingen in het groen en draaien hen gerust een poot uit. Nieuwkomers moeten kennelijk hun plaats weten, zelfs als ze er alweer een generatie komen.
De rituele bewieroking van camping Bakkum in de media is terecht, maar ook erg gemakzuchtig en onkritisch.
Een andere keerzijde is de beperkte acceptatie en integratie van ‘nieuwkomers’. Autochtone Amsterdamse en Zaanse arbeidersgezinnen en middengroepen kregen vanaf vijftien/twintig jaar geleden gezelschap van telkens ander kampeervolk, waaronder kunstenaars, hbo’ers en academici, noem ze witte nieuwkomers (op Bakkum zijn nauwelijks allochtone kampeerders). Zij worden gedoogd en hun kinderen krijgen, net als die van de oorspronkelijke kampeerders, een pleister als ze vallen voor een autochtone deur. Maar er zijn ook scheve ogen, er is landjepik en geroddel over de ‘intellectuelen’, zoals autochtonen de nieuwkomers schamper onder elkaar noemen. Zij beschouwen Bakkum als hún kamp en de nieuwkomers als vreemdelingen. Het heeft veel weg van de reactie van veel autochtone bewoners in (oude) stadswijken op de verkleuring en multiculturele samenstelling van wat zij beschouwen als ‘hun’ wijk.
Er is op camping Bakkum bovendien onaangenaam profiteursgedrag. Dienstverleners als de gasman, de accuman en de enkele boeren uit de omgeving die zorgen voor de winterstalling van de caravans, allen monopolisten, maken soms misbruik van het gebrek aan gehaaidheid van nieuwe stedelingen in het groen en draaien hen gerust een poot uit. Nieuwkomers moeten kennelijk hun plaats weten, zelfs als ze er alweer een generatie komen.
De rituele bewieroking van camping Bakkum in de media is terecht, maar ook erg gemakzuchtig en onkritisch.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
24 reacties op "Bakkum"
Er waait blijkbaar een 'nieuwe wind', omdat de eigenaars wat anders willen; dat is volgens mij het probleem in 'a nutshell)En naar mijn bescheiden mening hebben er nooit veel 'niet nederlanders' een stekkie op Bakkum gehad, wel veel zeer aan elkaar geklitte 'jordanezen', die weinig inbreng van nieuwkomers duldden. Vergelijkbaar met de PVV dus..
(ook in Bakkum!)
( en je andere argumenten kan ik in deze context niet plaatsen: klagen over geluid etc.)En dat 'Bartje' vind ik ook wat misplaatst, dat probeerde 'Theo' ook al eens.
En tot slot: wat is het belang van 'niet-originele Amsterdammers' in jouw betoog?
Iedereen die op dit moment in Amsterdam verblijft (oké, niet de toeristen) is m.i. een Amsterdammer. Heel zwak betoog, Dickie!
Maar ik begrijp wat je bedoelt en ik voel ook zo mee.
Iedereen klaagt erover dat er nu zoveel yuppen komen, maar dat komt doordat de prijzen enorm zijn verhoogd en de meest voornamelijke reden dat mensen ermee ophouden en er ander publiek komt. Ook de regels worden voortdurend aangescherpt en veel mensen durven niet meer te “klagen” over bijvoorbeeld de enorm smerige toilethuizen en de schimmel in de voegen van de doucheruimtes o.i.d.
Mij irriteerde het vroeger dat de schermen moesten verdwijnen, omdat mijn destijds kleine kinderen voortdurend wegliepen, zodra ik mezelf maar even omdraaide.
Plots mochten de schermen alleen maar groen zijn en iemand die een legergroene scherm plaatste moest het weghalen.
Het is heel erg dat Joke Kat van de camping werd verwijderd, maar naar ik hoorde is zij de enige niet geweest. Het is wel de enige die haar ongenoegen in het openbaar heeft geuit via de media.
Zelf sta ik er al voor het 16e seizoen en heb ik de “rasechte” Amsterdammers voor een deel zien verdwijnen en er Amsterdammers met een “zachte G” voor terug zien komen.
Maar o, wat kunnen mensen ook zeiken zoals je omschrijft met “landjepik”.
Wat ik ook vaak constateer is dat de medewerkers van het winkelplein zich enorm autoritair kunnen opstellen tegenover klanten. Gelukkig overkomt mij dit niet meer, doordat ik nogal adrem ben en bepaald gedrag niet accepteer.
Toch werd er een paar jaar geleden nog een kind van een ander uit de wasserette geslingerd en heb ik een klacht ingediend en werd ook bij de receptie toegegeven dat de eigenaar van de wasmuntjes niet helemaal spoorde.
Ook mogen kleine kinderen niet op de toonbank worden gezet bij de gasman, terwijl moeder haar peuter niet uit het oog wil verliezen.
Batterijen worden vaak uit een bak onder de toonbak vandaan gehaald en als nieuw verkocht.
Het meest negatief op de camping vind ik de mensen die toch even gas op de plank geven en maling hebben aan de regels die t.a.v. veiligheid gelden. Laatst werd er bijna een klein kind aangereden. De receptionist pikte mijn klacht goed op en zou alsnog voor een extra veiligheidsbord, een zogenaamde kinderbord, zorg laten dragen, terwijl deze er al staan.
Hoe dan ook: ik ben nog steeds enorm verknocht aan mijn natuurplek op Bakkum en zou het voor geen prijs willen missen!
Ik vind het heel goed dat je over dit onderwerp hebt geschreven en je bevindingen met ons hebt gedeeld, temeer ook camping Bakkum een soort van Amsterdam is. Klein Amsterdam en zo'n artikel mag zeker centraal staan.
Kwam er vroeger ook elk jaar.
Ook weer een leuke reactie van Marjon, die allebei de spijker op hun kop slaan.
Echte Amsterdammers zie je nog weinig, ze worden verdreven van alle plekjes die Amsterdams zijn of waren.
De ‘intellectuelen’ doen graag of ze Amsterdammer zijn, en doen ze graag na, maar ze hebben er geen Old Amsterdam van gegeten.
En hebben een hekel aan echte Amsterdammers.
Naar maar waar.