Veel Amsterdamse politici kwetteren er lustig op los op Twitter en Facebook. In maximaal 140 lettertekens delen ze hun zielenroerselen met hun volgers. De dames en heren braken hun losse flodders uit over hun ‘followers’. Geen enkele nuance, zonder enige zorgvuldige analyse, niet onderbouwd met kloppende feiten en niet gehinderd door enig gebrek aan communicatieve vaardigheden.
De oogst van een willekeurige dag Twitter…
‘A'damse partijen willen bezuinigen op ambtenaren. Ok, eens. Maar wel beetje laf. Wat nog meer?’
‘Pal voor rechtstaat. Maar niet voor ondernemers die vandaag niet weten welke PvdA regels er morgen weer zijn.’
‘Weer geen duidelijkheid van D66 over waarop ze willen bezuinigingen’
‘Ook ik heb moeite met lineair denken. Associatief gaat beter. PvdA=belastingverhoging. D66=weetnie. GroenLinks=dromen’
‘Stedelijk pas open in 2011. Wat is dat toch dat we niks gewoon op tijd en binnen budget af krijgen. Bestuurscultuur? ‘
‘De lokhomo bij de Amsterdamse politie moet er nu maar eens echt komen, geen middel schuwen tegen homogeweld!’
Wat moet ik als kiezer met deze tweets?
Geen idee! Ik herken hierin in elk geval geen duidelijke visie of partijlijn. De Amsterdamse partijen doen overigens niet onder voor elkaar. Van dieprood tot oerconservatief… allemaal dezelfde nietszeggende 140-lettertekens-onzin. Een lezer reageerde op de zoveelste onbegrijpelijke tweet van een kandidaat met: ‘Als kiezer ben ik nieuwsgierig naar jullie inhoud, niet naar andermans falen. Ga eens verder dan dit name-en-shame!’. Daar sluit ik me graag bij aan…
De meeste tweets lijken vooral bedoeld om de andere kandidaten net onder de gordel te raken. Op doordachte oplossingen voor de echte Amsterdamse problemen heb ik nog geen enkele twitteraar kunnen betrappen. Dat is schadelijk voor jouw imago als politicus en het beeld dat de kiezer krijgt van jouw partij. Een modern concept als Twitter had de kiezers en de politici juist dichter bij elkaar moeten brengen, maar zoals de politici er nu mee omgaan vergroot dit de afstand tegenover de kiezers eigenlijk maar verder. Ik herken de partij waarop ik 30 jaar heb gestemd ik elk geval niet meer terug…
Gelukkig biedt de moderne ICT wel degelijk ook zinvolle toepassingen. De Amsterdam stemwijzer nam me in 30 korte vraagjes aan de hand. Het advies van de stemwijzer: CU, met kop-en-schouders, daarna PvdA, Groen Links en D66. Mijn vertrouwde VVD scoorde veel lager dan ik had gedacht. Ineens ben ik een zwevende kiezer… Ik heb nog 2 weken om na te denken. Joris Voorhoeve achterna naar D66? Of stemmen op Carolien Gehrels, die prima wethouder van PvdA-huize.
Eigenlijk waren die tweets dus zo gek nog niet… mijn ogen zijn geopend. Ik heb de politici in mijn eigen partij nu eens echt leren kennen. En dat was niet zo’n prettige ervaring. Ik pleit natuurlijk niet voor een twitterverbod voor locale politici! Er ziet een ‘unfollow’-knop op Twitter en een ‘remove from friends’-link op Facebook. Na 3 maart ga ik wel weer eens kijken hoe het met die vrienden gaat.
En mijn advies aan de lijsttrekkers van de Amsterdamse partijen: volgende keer een beetje meer regie graag…
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Normaal lees je dingen slechts gefilterd, nu uit de eerste hand en zodra ze plaatsvinden. De kopieeractie van D66 deed bijvoorbeeld al snel via twitter de ronde en kwam pas veel later in de pers.
En ja het kan soms ontluisterend zijn, maar is het dan niet goed om dat voor de verkiezingen al te weten?
Vergeet ook niet dat Twitter een hele gemakkelijke mogelijkheid biedt om politici persoonlijk aan te spreken. In het algemeen reageren ze netjes terug en zo niet, kun je je conclusies trekken. Met een drempel die lager is dan bellen of mailen, met antwoorden in alle openbaarheid, vind ik het een interessante aanvulling.