De start van de campagne voor de PvdA was in Amsterdam. Wouter Bos, Diederik Samsom en Frank Heemskerk voetbalden als straatjongens. Lekker dollen. Lekker lachen. Lekker vrolijk. Ze drukten de lokale politici een beetje weg. Alleen Fatima Elatik liet zich - als roodkapje – niet wegzetten.
Je ziet ze overal. Ministers, staatssecretarissen, Kamerleden. In Deventer staat Pechtold in een moskee. Rouvoet bidt mee in Staphorst. En Balkenende ging naar Vancouver. Heb je een 'kopstuk' aan je karavaan hangen, dan scoor je.
De invloed van 'Den Haag' op de verkiezingsuitslag is levensgroot. In Amsterdam iets minder dan in andere steden. Maar toch. Vorig jaar kon slechts 6% van de Amsterdammers een gemeenteraadslid bij naam noemen. En dan heeft de hoofdstad nog enige allure. AT5, de lokale televisiezender besteedt regelmatig aandacht aan de 'Stopera'. En Het Parool is van alle onafhankelijke lokale bladen de grootste in zijn soort.
Maar ook dat maakt weinig uit. Je kunt objectief vaststellen dat de campagne van Lodewijk Asscher (PvdA) beter is dan die van Ageeth Telleman (D66). Over Asscher schrijven ze pagina's vol, ook in de landelijke kranten. Hij zit bij De Wereld Draait Door. Eigenlijk doet hij alles goed. Ja, natuurlijk, hij schreef iets van een ander over in zijn boek 'De ontsluierde stad'. En hij liet een poster van zichzelf maken in het Turks, terwijl hij degene is die er op hamert dat iedereen Nederlands spreekt. Het zijn schoonheidsfoutjes. Zeker vergeleken met het foutenfestival van D66. En toch. Asscher (PvdA) verliest met zijn gelikte campagne gigantisch. Telleman verdriedubbelt.
Asscher kan het nog zo goed doen, landelijk gezien is de partij in een 'deplorabele staat' (Diederik Samsom). En bij D66 kun je alles verknallen, maar door de eloquentie van Pechtold is de partij explosief aan het stijgen.
Het is duidelijk: Je kunt dag en nacht op straat staan, de meeste posters plakken en 80.000 'kiezerscontacten' hebben, als Wouter wat onhandig opereert in een debat, kun je al je posters en flyers weer opbergen.
Moeten we de 'Uruzgan-crisis' in dat licht zien? Ik denk zomaar dat Wouter Bos bewust de stekker uit dit kabinet trekt. Eigenlijk euthanaseert hij de doodzieke ministersploeg. Zoals Pontus Pilates zijn handen in onschuld waste, zo doet Wouter dat ook. ‘Het ging niet meer.’ Dat zou zomaar kunnen.
Dan is hij vrij. Dan hoeft hij niet meer met die steile christenen op de foto. Dan kan hij vrijzinnig zijn. Fris. Fruitig. Vrolijk, zoals in 2006. Toen stond zijn PvdA virtueel op zestig zetels. Hij was God. Nee. Meer nog. Hij was de vader, de zoon én de heilige geest ineen. En waarom? Omdat hij vrij was. Hij kon oreren, zonder ergens aan vast te zitten. Nu praat hij continu met meel in zijn mond. Het omgekeerde zie je bij Pechtold. Alexander was in 2006 minister. Het enige wat we daarvan herinneren, was dat alles 'vies en vunzig' was. D66 verkruimelde toen.
Voor een goede voorspelling kijken we dus naar Den Haag. Wie loopt er rechtop? Wie spreekt helder? Wie is vrij? Zo vrij dat hij lekker kan bekken?
Dit artikel verscheen eerder op fispr.nl onder de titel Amsterdam: Vrij zijn. Dan win je.
Maar ook dat maakt weinig uit. Je kunt objectief vaststellen dat de campagne van Lodewijk Asscher (PvdA) beter is dan die van Ageeth Telleman (D66). Over Asscher schrijven ze pagina's vol, ook in de landelijke kranten. Hij zit bij De Wereld Draait Door. Eigenlijk doet hij alles goed. Ja, natuurlijk, hij schreef iets van een ander over in zijn boek 'De ontsluierde stad'. En hij liet een poster van zichzelf maken in het Turks, terwijl hij degene is die er op hamert dat iedereen Nederlands spreekt. Het zijn schoonheidsfoutjes. Zeker vergeleken met het foutenfestival van D66. En toch. Asscher (PvdA) verliest met zijn gelikte campagne gigantisch. Telleman verdriedubbelt.
Asscher kan het nog zo goed doen, landelijk gezien is de partij in een 'deplorabele staat' (Diederik Samsom). En bij D66 kun je alles verknallen, maar door de eloquentie van Pechtold is de partij explosief aan het stijgen.
Het is duidelijk: Je kunt dag en nacht op straat staan, de meeste posters plakken en 80.000 'kiezerscontacten' hebben, als Wouter wat onhandig opereert in een debat, kun je al je posters en flyers weer opbergen.
Moeten we de 'Uruzgan-crisis' in dat licht zien? Ik denk zomaar dat Wouter Bos bewust de stekker uit dit kabinet trekt. Eigenlijk euthanaseert hij de doodzieke ministersploeg. Zoals Pontus Pilates zijn handen in onschuld waste, zo doet Wouter dat ook. ‘Het ging niet meer.’ Dat zou zomaar kunnen.
Dan is hij vrij. Dan hoeft hij niet meer met die steile christenen op de foto. Dan kan hij vrijzinnig zijn. Fris. Fruitig. Vrolijk, zoals in 2006. Toen stond zijn PvdA virtueel op zestig zetels. Hij was God. Nee. Meer nog. Hij was de vader, de zoon én de heilige geest ineen. En waarom? Omdat hij vrij was. Hij kon oreren, zonder ergens aan vast te zitten. Nu praat hij continu met meel in zijn mond. Het omgekeerde zie je bij Pechtold. Alexander was in 2006 minister. Het enige wat we daarvan herinneren, was dat alles 'vies en vunzig' was. D66 verkruimelde toen.
Voor een goede voorspelling kijken we dus naar Den Haag. Wie loopt er rechtop? Wie spreekt helder? Wie is vrij? Zo vrij dat hij lekker kan bekken?
Dit artikel verscheen eerder op fispr.nl onder de titel Amsterdam: Vrij zijn. Dan win je.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Diederik Samsom is het slimste jongetje van de beeldbuis. Na zijn technisch wetenschappelijke opleiding heeft hij zich maatschappelijk georiënteerd bij Greenpeace Daarna heeft hij de overstap naar de PvdA gemaakt. Diederik heeft zich daar ontwikkeld tot onze nationale klimaatboeman, zeg maar de Lou de Jong van het klimaat. En hij heeft ook al een gooi naar het partijvoorzitterschap gedaan maar helaas de emancipatie stond hem in de weg.
Kijkend in de CO2 spiegel ziet Diederik nu dat daar scherven uit zijn gevallen. Boosaardige klimaat sceptici hebben grote gaten geschoten in de CO2 globale opwarming studies. Door een van die gaten kijkt hij naar een van zijn lieveling projecten. Er staat een heel bos windmolens te draaien om de wereld te redden voor zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Maar ook zijn windstroom wordt bedreigd, niet door theorieën maar door harde feiten.
Die windmolens staan er om fossiele brandstoffen (en daarmee CO2) uit te sparen.
Maar uit de cijfers blijkt dat er daardoor juist meer brandstof voor de elektriciteitsvoorziening nodig is. Hoe kan dat nou? Wind is toch groen, duurzaam en onuitputtelijk? Dat klopt, echter windmolens produceren gemiddeld maar 6 uur per dag stroom, ver op zee hoogstens 10 uur. Wij willen tegenwoordig niet eens 1 uur per jaar zonder stroom zitten, gewone centrales draaien daarom altijd mee om de overige 18 uur per dag onze lampen aan te houden.
Het rendement van die centrales wordt door het constant op- en afregelen lager dat kan een technisch onderlegde academicus als Diederik wel begrijpen. Voor u en ik en voor Jip en Janneke: rijden in een auto met 80 km/u op een rechte weg geeft een lager verbruik dan deze afstand net zo snel proberen af te leggen als de weg vol staat met stoplichten en rotondes.
Praktijkcijfers uit Duitsland tonen het aan, windmolens gekoppeld aan het net kosten meer energie dan zij uitsparen.
Er zijn nu drie mogelijkheden:
1. Diederik heeft bij Greenpeace een klap van de molen gehad en kan niet meer begrijpend lezen.
2. Diederik gelooft blind in alle fabeltjes rond duurzaamheid en klimaat. Daarmee is hij als bestuurder ongeschikt om ons belang te dienen.
3. Diederik heeft een mooie carrière opgebouwd als klimaatboeman en kan nu niet zomaar iets anders gaan doen.
Het lijkt erop dat de wal zijn klimaatscheepje heeft gekeerd en roeptoeteren helpt niet meer. En voor de uitgang naar een mooie burgemeesterspost staan al velen in de rij. Misschien kan hij maar beter bij Lenie het Hart in Pieterburen zielige zeehondjes gaan verzorgen.