Of het nu Slotervaart of Westerpark is, de missers van onze bestuurders mogen namelijk niet onbesproken blijven.
Anders zou het leventje van de gekozen vertegenwoordigers te makkelijk worden en dat mogen we niet laten gebeuren.
Dit keer moet ik de dames en heren weer aanspreken op een onaangename ervaring die ik had op het heerlijk avondje van Sinterklaas.
Laat ik vooropstellen dat ik bijna nooit de auto gebruik als ik in Slotervaart ergens moet zijn.
Maar de wind waaide door de bomen. Het regende pijpenstelen. Wij moesten voor tien mensen patat en aanverwante eetwaar halen bij de snackbar op de Johan Huizingalaan.
Sinds 1 november moeten we in die straat voor het parkeren betalen. Er staan parkeermeters waar je een dubbeltje in moet gooien om er maximaal een uur te mogen staan.
Een dubbeltje, dat kan een mens de kop niet kosten, zou je denken, dus daar doen wij niet moeilijk over.
Maarrrr...
Vroeger, toen de techniek nog veel minder ver was dan nu, hadden we heel primitieve parkeerautomaten. Daar gooide je een dubbeltje in. Je drukte op een knop. Er rolde een kaartje uit. Dat kaartje legde je achter de voorruit.
U ziet: die dingen waren echt beláchelijk simpel! Je was binnen de minuut klaar.
Tegenwoordig gaat dit allemaal veel geavanceerder.
Ik sta in de stromende regen. In het duister. De maan schijnt niet door de bomen.
Ik probeer te zien hoe de parkeermeter werkt.
Normaal gebruik ik mijn mobiele telefoon voor een parkeeractie, maar bij een dubbeltjesautomaat is dat wat overdreven.
Dat u dus niet denkt dat ik achterlijk ben op parkeergebied, ik ben bijzonder bij de tijd, al zeg ik het zelf.
De plaats waar de gleuf voor mijn dubbeltje zich bevindt is zwart. Oudere jongeren van mijn leeftijd moeten een leesbril uit hun zak vissen om te kunnen zien wat nu precies de bedoeling is.
Uiteindelijk begrijp ik dat ik het kenteken van mijn auto moet invoeren. Alleen: het is mijn auto niet en dus weet ik ook het kenteken niet. Gelukkig staat de wagen dichtbij genoeg om het kenteken te kunnen lezen.
Waarom wil de ParkeerStasi dat eigenlijk weten?
Ah, dat is misschien om te voorkomen dat wij nog een twééde uur voor een dubbeltje op de eerste rang gaan zitten.
Vooruit dan maar...
Op het beeldscherm staan hele kleine lettertjes en cijfertjes. Met mijn vinger begin ik het kenteken in te toetsen. Dat had ik gedacht. Deze fonkelnieuwe parkeerautomaat hééft helemaal geen aanraakscherm.
In plaats daarvan moet ik met een lullig draaiwieltje door het lijstje met tekens scrollen en elk lettertje of cijfertje bevestige met een knop in het midden van het wiel.
De hele invoeractie moet ik afsluiten met een druk op de groene knop, staat er op het scherm.
Dat is vast die andere groene knop die zich prominent naast het scherm bevindt.
Ik druk erop. Mijn dubbeltje valt rinkelend terug in het bakje. De transactie is geannuleerd.
Ik heb op de verkeerde knop gedrukt.
Ik moet weer helemaal opnieuw beginnen.
Acht procent van de mannen in Slotervaart is kleurenblind.
Dat komt neer op ongeveer 1500 mannen boven de vijftien jaar.
Ik behoor tot die groep.
Het onderscheid tussen rood en groen is voor mij en mijn lotgenoten moeilijk te maken.
Voor ons is er geen verschil tussen een rode en een groene knop op een parkeerautomaat.
Vooral op donkere, regenachtige avonden.
Al in 1794 publiceerde de Britse scheikundige Johan Dalton het eerste wetenschappelijke artikel over kleurenblindheid.
Ik schat dat wij sinds begin jaren negentig in Amsterdam parkeerautomaten gebruiken.
Er is dus ruim de gelegenheid geweest om ervaring op te doen en parkeerautomaten kleurenblindheidbestendig te maken!
Een kwartier later kom ik vloekend de snackbar binnen.
Mijn metgezel wilde al gaan kijken waar ik bleef.
In dezelfde tijd dat ik 1 luizig dubbeltje in een parkeerautomaat probeerde te krijgen, bakte de patatbakker voor ons tien porties patat, acht kroketten, meerdere frikandellen en twee maal een dubbele ham- dan wel cheeseburger.
Waar hebben wij inwoners van Slotervaart het aan verdiend dat wij parkeermeters krijgen die lijken te zijn vervaardigd aan de hand van een patent uit 1834?
Ik zeg u: het is de wraak van Paulus de Wilt, de stadsdeelwethouder die in Slotervaart verantwoordelijk is voor de invoering van Het Betaald Parkeren.
Wij hebben teveel bezwaar gemaakt, teveel tegengestribbeld, teveel stukjes als dit geschreven.
Toen Paulus de parkeermeters ging uitzoeken in de parkeermeterwinkel kon hij kiezen uit de mooiste modellen.
Er waren erbij met touchscreens, spraakherkenning en zelfs met automatische sms-service als de parkeertijd verstreken was.
Paulus de Wilt moest daar allemaal niks van hebben. Puur om ons dwarse bewoners te sarren heeft hij ons opgescheept met een stel omgebouwde kauwgomballenautomaten.
Dat zal ons leren te protesteren tegen het betaald parkeren!
Overdag redelijk, maar in donker bij regen dus totaal niet te onderscheiden, zelfs niet geholpen door de gele accenten.
Buurtbewoners hebben al een gebruiksaanwijzing aan de paal bevestigd. Overigens inmiddels net zo onleesbaar.
U ziet: die dingen waren echt beláchelijk simpel! Je was binnen de minuut klaar.
Tegenwoordig gaat dit allemaal veel geavanceerder.
Ik sta in de stromende regen. In het duister. De maan schijnt niet door de bomen.
Ik probeer te zien hoe de parkeermeter werkt.
Normaal gebruik ik mijn mobiele telefoon voor een parkeeractie, maar bij een dubbeltjesautomaat is dat wat overdreven.
Dat u dus niet denkt dat ik achterlijk ben op parkeergebied, ik ben bijzonder bij de tijd, al zeg ik het zelf.
De plaats waar de gleuf voor mijn dubbeltje zich bevindt is zwart. Oudere jongeren van mijn leeftijd moeten een leesbril uit hun zak vissen om te kunnen zien wat nu precies de bedoeling is.
Uiteindelijk begrijp ik dat ik het kenteken van mijn auto moet invoeren. Alleen: het is mijn auto niet en dus weet ik ook het kenteken niet. Gelukkig staat de wagen dichtbij genoeg om het kenteken te kunnen lezen.
Waarom wil de ParkeerStasi dat eigenlijk weten?
Ah, dat is misschien om te voorkomen dat wij nog een twééde uur voor een dubbeltje op de eerste rang gaan zitten.
Vooruit dan maar...
Op het beeldscherm staan hele kleine lettertjes en cijfertjes. Met mijn vinger begin ik het kenteken in te toetsen. Dat had ik gedacht. Deze fonkelnieuwe parkeerautomaat hééft helemaal geen aanraakscherm.
In plaats daarvan moet ik met een lullig draaiwieltje door het lijstje met tekens scrollen en elk lettertje of cijfertje bevestige met een knop in het midden van het wiel.
De hele invoeractie moet ik afsluiten met een druk op de groene knop, staat er op het scherm.
Dat is vast die andere groene knop die zich prominent naast het scherm bevindt.
Ik druk erop. Mijn dubbeltje valt rinkelend terug in het bakje. De transactie is geannuleerd.
Ik heb op de verkeerde knop gedrukt.
Ik moet weer helemaal opnieuw beginnen.
Acht procent van de mannen in Slotervaart is kleurenblind.
Dat komt neer op ongeveer 1500 mannen boven de vijftien jaar.
Ik behoor tot die groep.
Het onderscheid tussen rood en groen is voor mij en mijn lotgenoten moeilijk te maken.
Voor ons is er geen verschil tussen een rode en een groene knop op een parkeerautomaat.
Vooral op donkere, regenachtige avonden.
Al in 1794 publiceerde de Britse scheikundige Johan Dalton het eerste wetenschappelijke artikel over kleurenblindheid.
Ik schat dat wij sinds begin jaren negentig in Amsterdam parkeerautomaten gebruiken.
Er is dus ruim de gelegenheid geweest om ervaring op te doen en parkeerautomaten kleurenblindheidbestendig te maken!
Een kwartier later kom ik vloekend de snackbar binnen.
Mijn metgezel wilde al gaan kijken waar ik bleef.
In dezelfde tijd dat ik 1 luizig dubbeltje in een parkeerautomaat probeerde te krijgen, bakte de patatbakker voor ons tien porties patat, acht kroketten, meerdere frikandellen en twee maal een dubbele ham- dan wel cheeseburger.
Waar hebben wij inwoners van Slotervaart het aan verdiend dat wij parkeermeters krijgen die lijken te zijn vervaardigd aan de hand van een patent uit 1834?
Ik zeg u: het is de wraak van Paulus de Wilt, de stadsdeelwethouder die in Slotervaart verantwoordelijk is voor de invoering van Het Betaald Parkeren.
Wij hebben teveel bezwaar gemaakt, teveel tegengestribbeld, teveel stukjes als dit geschreven.
Toen Paulus de parkeermeters ging uitzoeken in de parkeermeterwinkel kon hij kiezen uit de mooiste modellen.
Er waren erbij met touchscreens, spraakherkenning en zelfs met automatische sms-service als de parkeertijd verstreken was.
Paulus de Wilt moest daar allemaal niks van hebben. Puur om ons dwarse bewoners te sarren heeft hij ons opgescheept met een stel omgebouwde kauwgomballenautomaten.
Dat zal ons leren te protesteren tegen het betaald parkeren!
Overdag redelijk, maar in donker bij regen dus totaal niet te onderscheiden, zelfs niet geholpen door de gele accenten.
Buurtbewoners hebben al een gebruiksaanwijzing aan de paal bevestigd. Overigens inmiddels net zo onleesbaar.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
elf reacties op "De wraak van Paulus de Wilt"
In Westerpark komen deze automaten ook. Er worden demonstraties kentekenparkeren gegeven op het stadsdeelkantoor. Een cursus voor een automaat, dat betekent toch al per definitie dat deze niet gebruikersvriendelijk zijn!?
Voeg daar aan toe dat de meeste automaten alleen werken met de chipknip en de chaos voor (oudere) mensen is compleet.
Enfin, nu heb ik het probleem dat ik mijn kenteken niet uit mijn hoofd ken. Dus ik heb maar een fictieve “kentekenplaat” (WEETN13T) opgegeven om dat duidelijk te maken. Uiteindelijk gaat het gewoon om het bonnetje achter de voorruit, nietwaar?
Dus, bij deze alvast met excuus aan de BOA's van stadstoezicht dat ze nu op een regenachtige dag nog altijd de auto uit moeten om mijn auto te controleren. Maar gaarne ook uw begrip voro het feit dat ik een kwartier in de koude regen moets staan omdat de fabrikant heeft verzuimd te voorzien in een regenscherm aan de automaat.
Ik arriveerde 15 minuten voor mijn afspraak maar was uiteindelijk net op tijd. Gelukkig was het droog (de eerste keer dat ik met dit apparaat werd geconfronteerd niet).
Even los van het feit dat het een wellicht onhandig apparaat is, BOA's controleren niet op betaald parkeren, dat doen parkeercontroleurs.Buitengewoon OpsporingsAmbtenaren handhaven op zogenaamde Mulderfeiten zoals daar zijn stopverboden, parkeerverboden en laad en loshavens.
Wanneer komt er nu gewoon iemand met gezond verstand die zegt: 'kijk, een nieuwe automaat, stop je gewoon je betaalkaart/visa/master etc. in en dan kun je intoetsen wat je wilt (keuzemenu).. en krijgt gewoon een bonnetje, natuurlijk.
Of ben ik, net als de schrijver ook gek?
Nee, dat zal die 'ghost' van Paulus wel zijn...
- de bedenker van deze automaten anno 2010 lijfstraf verdient;
- ik liever boetes betaal dan me zo te laten vernederen door incompetent stads(deel)bestuur;
- ik voor autovragende boodschappen naar buitengemeenten ga die niet dit soort martelwerktuigen hebben staan.
Maar de twijfel blijft: hebben wij misschien gewoon de
bestuurders die we verdienen?
Hij heeft niet bewust deze bewerkelijke parkeeräutomaten"uitgezocht, maar ze passen wel heel goed binnen de gedachte dat mensen zich verenigen tegen een gemeenschappelijke vijand te weten tegenspartelende parkeerpalen. Daardoor gaan mensen elkaar helpen, staan mensen, solidair met elkaar tegen de parkeermeter, op elkaar te wachten en zijn ze het helemaal met el;kaar eens oip tenminste 1 gebied, wat een onhandige ondingen deze draaiautomaten, met net zoveel kans op een goede afloop als de gemiddelde flipperkast. Niemand klaagt meer over het zwerfvuil op straat, de opgebroken straten, de asociale buren, maar het gaat alleen nog maar over de parkeerautomaat die ieders (onnatuurlijke) vijand is.
Paulus de Wilt is een geniaal bestuurder!! op weg naar de Nobelprijs voor de vrede!! [/b]