Gezond bewegen en leven in een grote stad zijn twee zaken die niet altijd even goed samengaan. Ook Amsterdammers kampen nogal eens met een tekort aan beweging, bij gebrek aan heide, bossen en meertjes om in te fietsen, hardlopen of zwemmen. Ikzelf loop al enige tijd met klachten bij een rugkliniek en vind het altijd opmerkelijk hoe weinig onenigheid er onder bewegingsspecialisten bestaat over wat de beste vorm van bewegen is. Vraag bijvoorbeeld aan je fysiotherapeut of je beter kan hardlopen, fitnessen of zwemmen en je krijgt steevast het advies regelmatig een bezoek te brengen aan het dichtstbijzijnde zwembad.
Nou, daar gaat ie dan, zo moeilijk kan dat toch niet zijn? Je gaat gewapend met zwembroek, chloorbril en handdoek op weg naar bijvoorbeeld het Marnixbad (of HetMarnix zoals het tegenwoordig modieus heet) en meldt je bij de kassa voor de aanschaf van een toegangsbewijs.
Komt u voor fifty-fit?, vraagt de caissière. Je antwoordt ontkennend en legt uit dat je komt zwemmen. Voor banenzwemmen zijn we momenteel gesloten, krijg je te horen. Hier is ons rooster met de openingstijden. En met een a4-tje in je achterzak sta je binnen een minuut weer buiten.
Thuisgekomen bekijk je het rooster: Schoolzwemmen, Fysioline, Recreatief 16+ met baan, Plons (?), nog een keer schoolzwemmen en een stuk of wat bewegingsklasjes die beginnen met Aqua: Aquarobics, Aquadive, Aquabalance etcetera. En warempel, hier en daar staat een blokje Banenzwemmen. Vaak niet veel langer dan een uur en met de kanttekening dat slechts het halve 25 meterbad beschikbaar is vanwege lessen.
Uiteindelijk kom je er achter, na grondig pluiswerk met in je ene hand je agenda en in je andere hand het rooster, dat er maar liefst twee momenten in de week zijn waarop je kan zwemmen; woensdagavond van 21.00-22.45 uur en vrijdagochtend van 07.00-08.30 uur. Met veel wilskracht hijs je je je bed uit de volgende ochtend om half zeven en je staat een half uur later voor de deur. Dicht! Goede Vrijdag zijn we gesloten. Fijne feestdagen! staat er te lezen. Wonderlijk! In heel Amsterdam is nauwelijks een christen meer te bekennen, maar toch worden die dagen nog altijd gretig aangegrepen om openbare voorzieningen op slot te gooien.
Deze week heb ik me ten einde raad maar aangemeld bij de sportschool om de hoek, die elke dag open is van 08.00-22.00 uur, geen vakantieroosters heeft, ook op feestdagen geopend is en me slechts 16 euro per maand kost. Ik heb fitness altijd verafschuwd, ben vanaf mn vijfde een waterrat geweest en heb zelfs aan waterpolo gedaan. Maar er valt geen andere conclusie te trekken dan dat er in Amsterdam niet valt te zwemmen als je niet eerst je baan opzegt, het contact met familie en vrienden verbreekt en je relatie beëindigt.
Maar hoe moet het dan wel, hoor ik u zeggen, schoolzwemmen is toch ook belangrijk? Uiteraard en dat is ook geen probleem als je even nadenkt voordat je een nieuw zwembad bouwt.
We bekijken even het Marnixbad, slechts een paar jaar oud. De lengte van de beschikbare grond is liefst 90 bij 35 meter. Het gebouw telt drie en op sommige plekken zelfs vier verdiepingen. Ruimte voor minstens drie 25 meterbaden zou je zeggen, één voor banenzwemmen, één voor recreatie met een mooie glijbaan enzo en één voor alle aquaclubjes. Zeven dagen per week de hele dag geopend en klaar is kees. In zon dichtbevolkt gebied zorgt dat voor enorme toeloop. Nog twee van zulke zwembaden aan de oost- en zuidrand van het centrum en je maakt heel veel mensen blij.
De praktijk: één enkel 25-meterbad en een veredeld pierenbadje van 20 bij 10. Waar de rest van dit kolossale gebouw voor gebruikt wordt? We hebben een sauna, een healthclub, een Spa, een sportzaal en een Grand Café. Jaja, dat misten we nog in Amsterdam. Inde wandelgangen heb ik vernomen dat het café inmiddels al een keer over de kop is gegaan. Soms zitten er alleen een paar moeders te kijken naar de zwemles zonder iets te consumeren.
Op zich is er niks mis met saunas, fitness, healthclubs en (uiteraard) cafés, maar die gelegenheden kan je overal realiseren. Zwembaden kun je nou eenmaal niet om de 500 meter neerzetten in een stad als Amsterdam en op de plekken waar ze wél staan moeten ze in de eerste plaats voldoende capaciteit hebben om de bewoners te laten zwemmen. Want op deze manier laten de Amsterdammers het zwemmen.
Foto: Thomas Schlijper.
Toen mijn kinderen jonger waren ging ik wel af en toe naar een zwembad met ze. Het was vooraf altijd wel even puzzelen in welk zwembad er op bepaalde tijdstippen recreatief zwemmen mogelijk was. Wanneer ik dat eindelijk uitgevonden had, ging ik op pad. In het zwembad aangekomen, ging je dan vol goed moed het water in. Zwemmen was vaak niet echt mogelijk wegens de grote drukte. De sfeer was ook vaak vervelend omdat er grote groepen tieners, uiteraard zonder ouders, iedereen liepen te vervelen. Het was altijd nog een hele kunst om niet zwaar geirriteerd een middagje in het zwembad door te brengen.
Ik ben blij dat mijn kinderen inmiddels volwassen zijn!
Maar het is wel te gek voor woorden dat baantjes zwemmen of recreatief zwemmen in Amsterdam bijna niet meer mogelijk is.