Uit de discussie op het artikel Gemeente Amsterdam houdt niet van Korsjespoortsteeg van gastcorrespondent Frans Smit, verrees een uitnodiging van raambordeeleigenaresse Mona om eens te komen kijken bij haar ramen. Daar ging Amsterdam Centraal graag op in. Wat volgt is een drieluik over ons bezoek. Vandaag deel 2.
Mona, een zeer vriendelijke vrouw, verhuurt kamers aan dames. Dat is direct les 1. Ik was altijd in de veronderstelling dat een raamexploitant de meisjes in dienst had. Kamerprijzen gaan per dagdeel en zijn te vergelijken met die van een dure hotelkamer. Maar wie zijn nu vrouwen die hun lichaam tegen betaling aan een man uitlenen?
Mona vertelt over de diverse vrouwen die als prostituee werken. Vrouwen die een paar jaar als prostituee werken om een huis op de Antillen te kopen, stewardessen die bij komen klussen of een meisje dat een kleine schuld heeft en daar op die manier van af wil komen. Het laatst genoemde meisje kreeg geen sleutel van een kamer. Je moet eerst goed weten waar je in stapt - was de boodschap van Mona.
Controle
De raamexploitant moet de meisjes controleren op onder meer verblijfsvergunning en meerderjarigheid. Wie een minderjarig meisje heeft werken, gaat dicht. De raamexploitant heeft dus een groot belang bij een schone zaak. En de zedenpolitie komt geregeld langs. Als we met Mona op straat lopen, groet ze een man en een vrouw. Zedenpolitie in burger. De prostituees krijgen bezoek van de zedenpolitie en van hulporganisaties. Wie uit het vak wil stappen, kan dat. Al met al komt het me veilig op me over. Een goede raamexploitant heeft alleen vrouwen werken die dit zelfstandig en vrijwillig doen.
Achter het raam
Even later sta ik zelf achter het raam. Onverwacht geeft het me een machtig gevoel. Bijna iedereen die langsloopt kijkt omhoog. Naar mij. In mijn dikke winterjas. De macht achter het glas voelt prima, maar ik moet er niet aan denken dat er nu een man aanbelt. En dat ik hem moet binnenlaten.
Vanuit het raam bekijken we de mode-ateliers op de Wallen. Een belediging voor de vrouwen, als je het Mona vraagt. De ateliers hebben een lage huur. "Als je de meiden dan wilt helpen, help ze dan aan goedkopere ramen." De huurprijzen van de ramen gaan nu door het beleid van de gemeente omhoog.
We bezoeken een tweede pand. De muziek staat keihard. De blondine is met een klant naar boven. Mona heeft bloemen meegenomen, die de vriend van de blondine heeft gestuurd. In elk kamertje is een beveiligingsknop. Druk 'm in en de zedenpolitie staat op de stoep. Toch heb je niks aan zo'n knop als de klant je vasthoudt. Bovendien werkt de blondine tijdens ons bezoek alleen in dit pand. Schreeuwen heeft dus ook weinig zin.
Mona geeft ons een aardig kijkje in de wereld van de prostitutie. Aan het einde van mijn bezoek weet ik dat er vrouwen zijn die dit werk vrijwillig doen. Er is een wereld waarin vrouwen op een andere manier met hun lichaam om kunnen gaan dan ik ooit zou kunnen. Wie ook eens wil kijken in het leven van een prostituee, kan het leven van een prostituee zelf ervaren, of bekijk de verhalen van twee prostituees of lees mee met escort Sanne. Als ik terugloop naar mijn fiets, zie ik een meisje van onder de twintig voor het raam staan. En ik kan er maar moeilijk bij dat ze hier echt vrijwillig zit.
Lees ook de andere delen uit dit drieluik.
Deel 1: De hoertjes hebben pluizenbollen van Thijs Roes
Deel 3: Achter de ramen van Arnoud de Jong
Foto van MGSpiller.
tien reacties op "Een ander leven"
Indekken?
Ik daarentegen vind het erg interessant deze stukken te lezen. Dat komt omdat ik als liberaal erg voor legale prostitutie ben, maar ik me altijd erg zorgen maak over de Wallen, omdat ik er van overtuigd ben dat weinig dames daar uit vrije wil zijn.
Maar ik wil dan ook wel weer genoeglijk toegeven dat ik er eigenlijk geen kijk op heb, en deze artikelen bieden me een aardig kijkje achter de schermen. Dat helpt me bij mijn oordeelsvorming over deze toch erg ingewikkelde sector van de economie.