Deze keer sprong onder andere de stilte eruit. Wat heerst er hier een ongelooflijke rust! Oorverdovend werkelijk. Sereen welhaast. Ik vind het maar niks voorlopig, ik mis het leven om me heen. De mensen, de markt, de krekels, de gekko's...Al dat geluid is een soort geruststelling, het betekent immers dat je niet alleen bent. Ik las net dat Nederlanders 21 uur per dag binnen zitten. Tsja, dat krijg je met ons klimaat.
Het is hier tevens extreem schoon op straat. Onze vuiltjes zijn kennelijk meer aan de lucht. Aan de trottoirs en wegen in Amsterdam zal het namelijk niet liggen, daar kan je van eten. Maar dat zal wel verboden zijn. Ook iets dat me, eigenlijk voor het eerst ontzettend opviel. In kranten en op straat is 'mag dat?' een populair topic. Hoeveel wetten hebben we eigenlijk in Nederland? Italië doet het met zo'n 50.000, elkaar vaak tegensprekende regels. Er worden nieuwe bijgeschreven zonder dat er ooit één geschrapt wordt. In Laos hebben ze na lang denken 50 (!) wetten bedacht, maar goed, daar zit men dan ook vrolijk met een AK-47 in de bus, en daar lijkt Amsterdam me niet echt geschikt voor met al die korte lontjes.
Alle bouwputten liggen er precies zo bij als ik ze achtergelaten heb, en er zijn er een aantal bij gekomen. Alsof ik het zelf af moet maken.
Eén ding maakte me een beetje triest. Na vijf weken roken was ik het bijna vergeten: ons rookverbod. De horeca met z'n sociale verkeer zoals mijn (allemaal rokende) vrienden dat gewend waren is kapot. Echt waar. Alles en iedereen is versnipperd binnen of buiten, thuis of in een koud Vondelpark, de rek is eruit.
Ik ken wat leuke kroegen die op wat voor manier dan ook doorpaffen en daar is het bloeddruk en retegezellig. We gaan geen namen noemen. Geen niet-roker te bekennen, dat zijn blijkbaar gescheiden groepen geworden. Er hangt een beetje een fin-de-siecle gevoel. Dansen op de vulkaan, nu het nog kan. Er mag niet gefilmd worden uit angst voor youtube en de nicotinecommando's. De stamgasten proberen het stil te houden, anders komen er nog meer mensen en in hun kielzog de boetes en het onafwendbare einde. Een hetze noemden ze dit vroeger. Sorry, versleten onderwerp wellicht maar het moest me van het hart.
Tot slot kan ik melden dat Amsterdam van verschillende plekken bezien vooral nog steeds heel erg mooi is. Ondanks alles.
Niks te doen? check www.jaro.ikneemmee.nl/asia voor m'n recente Azie-avonturen.
Alle bouwputten liggen er precies zo bij als ik ze achtergelaten heb, en er zijn er een aantal bij gekomen. Alsof ik het zelf af moet maken.
Eén ding maakte me een beetje triest. Na vijf weken roken was ik het bijna vergeten: ons rookverbod. De horeca met z'n sociale verkeer zoals mijn (allemaal rokende) vrienden dat gewend waren is kapot. Echt waar. Alles en iedereen is versnipperd binnen of buiten, thuis of in een koud Vondelpark, de rek is eruit.
Ik ken wat leuke kroegen die op wat voor manier dan ook doorpaffen en daar is het bloeddruk en retegezellig. We gaan geen namen noemen. Geen niet-roker te bekennen, dat zijn blijkbaar gescheiden groepen geworden. Er hangt een beetje een fin-de-siecle gevoel. Dansen op de vulkaan, nu het nog kan. Er mag niet gefilmd worden uit angst voor youtube en de nicotinecommando's. De stamgasten proberen het stil te houden, anders komen er nog meer mensen en in hun kielzog de boetes en het onafwendbare einde. Een hetze noemden ze dit vroeger. Sorry, versleten onderwerp wellicht maar het moest me van het hart.
Tot slot kan ik melden dat Amsterdam van verschillende plekken bezien vooral nog steeds heel erg mooi is. Ondanks alles.
Niks te doen? check www.jaro.ikneemmee.nl/asia voor m'n recente Azie-avonturen.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Deze wetgeving, in eerste instantie bedoeld ter bescherming van niet-rokend personeel, is inmiddels uitgegroeid tot een aan dictatuur grenzende ingreep op vele persoonlijke belevingswerelden. En dat waar een bordje “roken”, of “niet roken” voldoende zou moeten zijn om volwassen mensen, bezoekers zowel als personeel, zelf hun keuze te kunnen laten maken. Zo bespaart men ook nog eens een, op zijn minst, honderden miljoenen verslindende, strenge controle van de overheid op naleving van deze dictatoriale wetgeving. Als de bedenkers van dit absurde rookverbod willen ontdekken wat echt ongezond, ja zelfs dodelijk is, dan moeten ze eens een kwartiertje met lopende motor in een afgesloten garage verblijven. (Niet doen natuurlijk, dit is maar bij wijze van spreken). En omdat minister Klink de brutale arrogantie had, om op 4 juli vorig jaar te verklaren:“Nederland moet gezonder gaan eten” vrees ik dat in korte tijd de cafetariahouders wel aan de beurt zullen zijn en dat zij gedwongen worden alleen nog vers fruit te verkopen