AmsterdamCentraal.nl

In de nacht van 29 juli stuurde de stadhouder zijn troepen naar Amsterdam. De bedoeling was om bij het krieken van de ochtend de stad binnen te vallen en te bezetten. Maar het leger verdwaalde op de heide bij Hilversum en kon zich pas om negen uur, veel later dan gepland, verzamelen in Abcoude. Inmiddels had een toevallig passerende postbode, die de troepen op de hei had zien scharrelen, het stadsbestuur gewaarschuwd. Het stadsbestuur, op zijn beurt, organiseerde in razend tempo de verdediging en stuurde vervolgens een gewapende delegatie, die de prins beleefd doch dringend aanried om op te krassen. De stadhouder, die inzag dat de aanval mislukt was, sloot zich 'stampvoetende van spijt en den hoed tegen de grond werpende' op in zijn vertrekken.

Dit incident, dat de geschiedenis inging als 'De aanslag op Amsterdam', vond 358 jaar geleden plaats, maar het conflict dat eraan ten grondslag ligt speelt nog steeds. Die gedachte bekroop me althans toen ik de afgelopen weken snel na elkaar een aantal typerende nieuwsberichten las.

Het begon op 28 november met een persbericht van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP). Uit onderzoek van deze instelling blijkt dat het vooral plattelandsbewoners zijn die een negatief beeld hebben van allochtonen. 'Van de plattelanders vindt 48% dat er teveel allochtonen in Nederland zijn, tegenover 38% van de stedelingen', aldus het SCP.

Natuurlijk komt dit nauwelijks als een verrassing. Ondanks verwoede pogingen hebben de Centrumpartij, allerhande Leefbaren, de LPF en de PVV in onze stad nooit een poot aan de grond gekregen. Neo-nazi's vind je voornamelijk in dorpen*. Maar ondertussen zijn de PVV en Verdonk volgens de peilingen samen goed voor zo'n 18 zetels. Voor je het weet zit je opnieuw met een kabinet waarin de bruinhemden, namens onze vrienden in de provincie, tot coalitiepartner zijn gebombardeerd. Nu kun je de plattelandsbewoners dat niet kwalijk nemen - per slot van rekening hebben ze nog nooit een Marokkaan van dichtbij gezien. Hun beeldvorming over 'allochtonen' is gebaseerd op wat ze uit de media vernemen. En als je de landelijke media moet geloven zijn onze buitenwijken een soort oorlogszones waarvan ze in de Parijse banlieues nog iets kunnen leren.

Niet dat we geen problemen hebben, maar in Amsterdam kun je op een willekeurige vrijdagavond rond half twaalf vrolijk over het Mercatorplein of de Javastraat lopen, zonder dat je het risico loopt om te worden gemolesteerd. In (we doen een willekeurige greep) Enkhuizen, Sluis (Zld.) en Alblasserdam is dat al jaren niet meer mogelijk: daar wordt, zonder aanwijsbare reden, door stomdronken, opgecokete, volbloed-Hollandse pubers het licht uit je ogen geslagen. Gelukkig kunnen ze ons op het platteland precies vertellen hoe wij onze problemen met allochtonen moeten oplossen.

Over drugs gesproken: wat moeten we denken van de nieuwe regelgeving van het Rijk, die voorschrijft dat coffeeshops binnen 250 meter afstand van een school moeten worden gesloten? Iedereen die tot twee kan tellen begrijpt dat die regel gebaseerd is op een staaltje effectbejag door christelijke politici. Voor de gemiddelde jongere is de afstand van school naar coffeeshop volstrekt onbelangrijk. Sterker nog: het laatste dat je wilt is dat er vanuit de lerarenkamer wordt meegekeken terwijl je een tientje polm koopt. Hoe verder, hoe beter dus!

Maar ach, zo'n regeltje doet het leuk in de media. Het is net of het CDA werkelijk met de vuist op tafel heeft geslagen, en dat is belangrijk voor hun electoraat, dat stilletjes vergrijst in dorpen waar ze geeneens coffeeshops hebben, laat staan scholen. Afgelopen week liet burgemeester Cohen weten dat hij de regel nog eens tegen het licht zal houden. En terecht: we hebben in Amsterdam wel andere zaken aan ons hoofd.

Over het paddoverbod hebben we het dan nog niet eens gehad. Onder invloed van allerhande spektakelberichten in de media heeft minister Ab Klink (alweer een CDA'er!) besloten om de verkoop van hallucinogene paddestoelen te verbieden. Daarbij is niet gelet op het aantal incidenten met paddestoelen, dat, zeker in verhouding tot alcoholgerelateerde incidenten, verwaarloosbaar is. Er is zelfs niet gelet op welke soorten paddestoelen zoal in het assortiment van de smartshops voorkomen. Er is een verbod uitgevaardigd, en dat is breed uitgemeten in de media. Spekkie voor het bekkie van het kiesvee in Stellendam en Biezelinge.

De gemeenten, die het beleid van Klink moeten uitvoeren, zitten er maar mee. Er is niet aangegeven wie het verbod moet handhaven. Er is niet duidelijk waar de mankracht voor die handhaving vandaan moet komen. En ook over de aard van het verbod zelf bestaat nog veel onduidelijkheid. Op 2 december liet burgemeester Cohen weten dat Amsterdam voorlopig geen werk maakt van het paddoverbod. En waarom zouden we ook?

Zoals gezegd: binnen de Nederlandse politiek vaart Amsterdam traditioneel een eigen koers. Dat kan niet anders: onze stad is uniek en heeft te maken met unieke uitdagingen. Er wordt Amsterdammers vaak - en terecht - verweten dat ze betweterig en arrogant zijn. Maar onze arrogantie valt in het niet bij de hoogmoed van Haagse bestuurders, die denken dat ze stadse problematiek kunnen bestrijden met plattelandsoplossingen, om voor de televisiecamera's een wit voetje te halen bij hun kiezers. Stadhouder Willem II had het ze kunnen vertellen: wie vanuit Den Haag tegen Amsterdam ten strijde trekt, verdwaalt in Hilversum en haalt bakzeil bij onze regenten. Je kunt stampvoeten en je hoed tegen de grond werpen, maar sinds de Gouden Eeuw is er niet veel veranderd.

_{*) Een notoire uitzondering op deze regel vormt Rotterdam. München aan de Maas moet dan ook worden beschouwd als een plattelandsgemeente.}