Trimmers rennen weer

Geuzenveld/Slotermeer - Opeens waren ze weg en opeens waren ze weer terug, in een nieuw (trainings)jasje. De trimmers. Het kunstwerk dat bestaat uit vijfentwintig hardlopers, vastgezet op de brug over de President Allendelaan nabij het Sloterparkbad. Waar waren ze, waar komen ze nu weer vandaan en vooral: wie heeft ze gemaakt? Ik nam me voor een diepgravend onderzoek te doen, maar kon na één Google-actie de kunstenares al mailen. En kreeg dus antwoord op mijn prangende vragen over mijn favoriete kunstwerk in Nieuw West.

Want van die hardlopertjes word ik vrolijk. Helaas niet zo erg meer de afgelopen jaren, want menig been, arm en zelfs hoofd was gesneuveld. "De nieuwe trimmers zijn hufterproof, vertelt Martie van der Loo me. Ik mag langskomen in haar atelier, waar ze "- oh, leuk! - de dummies waarmee het ooit begon heeft staan. Vijfentwintig jaar geleden gemaakt in opdracht van de Meervaart vanwege het vijfentwintigjarig bestaan van de Westelijke Tuinsteden. Mijn hersens kraken lichtjes. Dat betekent dat we dit jaar een gouden jubileum moeten vieren. Maar dat zal niet gebeuren. En het is ook maar hoe je het bekijkt, oftewel vanaf welk jaartal je telt. Maar in 1983 berekende de Meervaart dat het vijfentwintig jaar geleden was dat het laatste stadsdeel in de Westelijke Tuinsteden was gebouwd, namelijk Osdorp in 1958. En om dat te vieren werd onder andere besloten zes kunstenaars een tijdelijk kunstwerk in het groen van de tuinsteden te laten plaatsen. De trimmers hangen er nu nog.

"Iedereen vond ze leuk," legt kunstenares Van der Loo me deze meer permanente tentoonstelling van (alleen) haar kunstwerk uit. De trimmers mochten blijven. Van hout gemaakt, het zou immers slechts twee maanden blijven hangen aan de brug, en dus niet vandalismebestendig. Vandaar die armen en benen die stukje bij beetje verdwenen. Al in 1990 kwam de gemeente met het verzoek de trimmers opnieuw te maken. Van der Loo nam de opdracht weer aan, maakte ze van steviger hout en timmerde ze weer op de brug. Waar de eerste versie is gebleven, weet ze niet. Nooit kunnen achterhalen. En ook de tweede versie, die er zo'n zestien jaar heeft gehangen en gaandeweg ook beetje bij beetje gestolen werd, is op vreemde wijze verdwenen. Een aannemer heeft ze in opdracht weggehaald, maar waar ze neergelegd zijn, Van der Loo weet het niet. Wel kreeg ze daarna, eind 2007, weer de opdracht: maak de trimmers aub voor de derde keer. En Van der Loo ging aan de slag. Een goeie update moest het worden. En dus werd de derde generatie trimmers van staal (een mooie die nu nog een arm kan scoren), pimpte ze de gymschoenen op tot eenentwintigste eeuws schoeisel en voegde ze er een hond aan toe, die -klein grapje- de andere kant uit rent. Ook werden de vijfentwintig mensen dit keer door een professioneel bedrijf vastgezet.

De trimmers rennen weer. Groen zijn ze en eindelijk weet ik waarom. De kleur heeft Van der Loo altijd al gefascineerd en is hier een link naar de natuur. En waarom alle trimmers zwart haar hebben? Gewoon, omdat een blondje optisch niet mooi was volgens de maakster. En de honden zijn bestaande honden. De terugrenner is Pacha, de hond van een vriendin. De meerennende roodwitte hond is Chet, haar eigen hond. Genoemd naar Chet Baker. En daarmee zijn alle mysteries van mijn favoriete kunstwerk ontrafeld. Eigenlijk wel jammer.