De ene keer ging de afdeling te vroeg dicht, een andere keer was hij zelfs de hele dag gesloten. Op sommige van mijn vragen kon alleen telefonisch antwoord worden verstrekt, terwijl Burgerzaken telefonisch onbereikbaar was. Wanneer de afdeling wél open was bedroeg de wachttijd anderhalf uur en werd me door de dienstdoende receptionist aangeraden om het 'morgen nog eens te proberen'. In wanhoop regelde ik mijn zaakjes dan maar op het stadhuis of bij een ander stadsdeel, en één keer zelfs in een andere gemeente.
Twee weken na het verschijnen van mijn stuk ontving ik, op mijn huisadres, een brief van het stadsdeel. Hierin verklaarde de manager van Burgerzaken 'onthutst' te zijn over het beeld dat ik van zijn organisatie schetste, en nodigde hij me uit voor een gesprek over 'wat er zou kunnen worden verbeterd'. Op die uitnodiging kon ik helaas niet ingaan. Ik zou wel gek zijn om in mijn vrije tijd organisatieadviezen te geven, gratis ook nog, terwijl ik dat onder werktijd voor goed geld kan doen.
Daarnaast was ik nogal gepikeerd over het feit dat de manager in kwestie, in plaats van een mailtje te sturen aan de redactie van Amsterdam Centraal, blijkbaar mijn privéadres uit de GBA had gelicht, om 'te praten' over een artikel dat hem onwelgevallig was. Ik beschouw zoiets als een ontoelaatbare inbreuk op mijn privacy. Ik bedoel: het begint met een uitnodiging voor een goed gesprek, en voor je het weet word je door een paar ongewassen stadswachten van je bed gelicht. Bovendien is het vermoedelijk in strijd met zo'n beetje alle regels over het gebruik van persoonlijke informatie. Kijk, dat een ambtenaar aanstuurt op een berisping of ontslag is zijn eigen zaak, maar ik heb liever niet dat zoiets over mijn rug gebeurt.
Eind juni las ik een opmerkelijk nieuwsbericht: bij een onafhankelijk onderzoek naar de klanttevredenheid over de telefonische dienstverlening bij Publiekszaken, kwam Zuidoost uit de bus als beste stadsdeel in Amsterdam. Dat verhaal nam ik met een korreltje zout. Niet alleen waren mijn eigen ervaringen anders, ook was het onderzoek uitgevoerd door hetzelfde bureau dat de peilingen voor de verkiezingen uitvoert. Op een correcte prognose heb ik die organisatie nog nooit kunnen betrappen.
Maar toch: waar rook is, is vuur. Misschien was er inderdaad iets ten goede veranderd in de dienstverlening. Dus toen afgelopen week mijn paspoort moest worden verlengd ging ik niet, zoals ik me had voorgenomen, rechtstreeks naar de Stopera, maar wendde ik mijn schreden naar het Anton de Komplein. Uit voorzorg had ik al mijn afspraken afgezegd en de hele middag vrij genomen. Omdat het mooi weer was besloot ik, behalve een paspoort, ook meteen zo'n deksels handige identiteitskaart te bestellen. Je kunt dus zeggen dat de lat nogal hoog lag, ditmaal.
Op het ergste voorbereid betrad ik de ontvangstruimte van het stadsdeelkantoor. Bij de receptiebalie werd ik onmiddellijk geholpen en met een nummertje doorverwezen naar de wachtruimte voor de loketten. Ik stond perplex: zover had ik het bij mijn voorgaande bezoeken nog niet geschopt. En de verrassingen waren nog niet op: de wachtruimte, die ik vanuit de verte wel eens had gezien, en die er in mijn herinnering uitzag als een Afrikaanse luchthaventerminal tijdens een staking van het grondpersoneel, was nagenoeg leeg. Ik was meteen aan de beurt, mijn aanvragen werden vlot en correct afgehandeld en ik kon ogenblikkelijk afrekenen.
Al met al stond ik net zo vlug weer buiten als bij mijn vorige zeven pogingen, maar nu eens niet onverrichter zake. Bovendien had ik ineens een hele vrije middag voor de boeg. Die tijd kon ik mooi gebruiken om na te denken over wat me was gebeurd. In vergelijking met mijn voorgaande ervaringen was de dienstverlening zo verbeterd dat het wel een heel ander stadsdeel leek. Hoe zou zoiets komen? Zou er een bezem door de organisatie zijn gehaald? Is het team van 'Pimp My Stadsdeel' langs geweest? Heb ik bij mijn vorige bezoeken misschien zeven keer achter elkaar pech gehad? Of deze ene keer enorme mazzel?
Ik had niet gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar dit keer verdient het stadsdeel een dikke voldoende voor z'n service. Menig commercieel bedrijf kan er een puntje aan zuigen. (Om van geprivatiseerde nutsbedrijven maar helemaal te zwijgen.) Ik houd nog een kleine slag om de arm, want de aangevraagde papieren moeten nog worden opgehaald, maar voorlopig ben ik een tevreden klant. Het is bijna jammer dat al mijn papieren straks in orde zijn, en ik de komende vijf jaar dus niet meer op het stadsdeelkantoor hoef te wezen.
Daarnaast was ik nogal gepikeerd over het feit dat de manager in kwestie, in plaats van een mailtje te sturen aan de redactie van Amsterdam Centraal, blijkbaar mijn privéadres uit de GBA had gelicht, om 'te praten' over een artikel dat hem onwelgevallig was. Ik beschouw zoiets als een ontoelaatbare inbreuk op mijn privacy. Ik bedoel: het begint met een uitnodiging voor een goed gesprek, en voor je het weet word je door een paar ongewassen stadswachten van je bed gelicht. Bovendien is het vermoedelijk in strijd met zo'n beetje alle regels over het gebruik van persoonlijke informatie. Kijk, dat een ambtenaar aanstuurt op een berisping of ontslag is zijn eigen zaak, maar ik heb liever niet dat zoiets over mijn rug gebeurt.
Eind juni las ik een opmerkelijk nieuwsbericht: bij een onafhankelijk onderzoek naar de klanttevredenheid over de telefonische dienstverlening bij Publiekszaken, kwam Zuidoost uit de bus als beste stadsdeel in Amsterdam. Dat verhaal nam ik met een korreltje zout. Niet alleen waren mijn eigen ervaringen anders, ook was het onderzoek uitgevoerd door hetzelfde bureau dat de peilingen voor de verkiezingen uitvoert. Op een correcte prognose heb ik die organisatie nog nooit kunnen betrappen.
Maar toch: waar rook is, is vuur. Misschien was er inderdaad iets ten goede veranderd in de dienstverlening. Dus toen afgelopen week mijn paspoort moest worden verlengd ging ik niet, zoals ik me had voorgenomen, rechtstreeks naar de Stopera, maar wendde ik mijn schreden naar het Anton de Komplein. Uit voorzorg had ik al mijn afspraken afgezegd en de hele middag vrij genomen. Omdat het mooi weer was besloot ik, behalve een paspoort, ook meteen zo'n deksels handige identiteitskaart te bestellen. Je kunt dus zeggen dat de lat nogal hoog lag, ditmaal.
Op het ergste voorbereid betrad ik de ontvangstruimte van het stadsdeelkantoor. Bij de receptiebalie werd ik onmiddellijk geholpen en met een nummertje doorverwezen naar de wachtruimte voor de loketten. Ik stond perplex: zover had ik het bij mijn voorgaande bezoeken nog niet geschopt. En de verrassingen waren nog niet op: de wachtruimte, die ik vanuit de verte wel eens had gezien, en die er in mijn herinnering uitzag als een Afrikaanse luchthaventerminal tijdens een staking van het grondpersoneel, was nagenoeg leeg. Ik was meteen aan de beurt, mijn aanvragen werden vlot en correct afgehandeld en ik kon ogenblikkelijk afrekenen.
Al met al stond ik net zo vlug weer buiten als bij mijn vorige zeven pogingen, maar nu eens niet onverrichter zake. Bovendien had ik ineens een hele vrije middag voor de boeg. Die tijd kon ik mooi gebruiken om na te denken over wat me was gebeurd. In vergelijking met mijn voorgaande ervaringen was de dienstverlening zo verbeterd dat het wel een heel ander stadsdeel leek. Hoe zou zoiets komen? Zou er een bezem door de organisatie zijn gehaald? Is het team van 'Pimp My Stadsdeel' langs geweest? Heb ik bij mijn vorige bezoeken misschien zeven keer achter elkaar pech gehad? Of deze ene keer enorme mazzel?
Ik had niet gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar dit keer verdient het stadsdeel een dikke voldoende voor z'n service. Menig commercieel bedrijf kan er een puntje aan zuigen. (Om van geprivatiseerde nutsbedrijven maar helemaal te zwijgen.) Ik houd nog een kleine slag om de arm, want de aangevraagde papieren moeten nog worden opgehaald, maar voorlopig ben ik een tevreden klant. Het is bijna jammer dat al mijn papieren straks in orde zijn, en ik de komende vijf jaar dus niet meer op het stadsdeelkantoor hoef te wezen.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
negen reacties op "Een wonderbaarlijke metamorfose"
Maar als ze dat zouden doen zou iedereen weer roepen, schandelijk dat die stadsdelen zich zo profileren, allemaal opheffen, enz.
(Controleer bij het afhalen van je rijbewijs meteen even of er geen stof op de plinten ligt en of de prullenbakken netjes geleegd zijn).
Paradoxaal genoeg worden de letters, ondanks de pilaren, overigens beter leesbaar naarmate je er verder vanaf staat. Voor het beste effect moet je in de Albert Heijn bij de kassa's gaan staan, en dan door het filiaal van Tjin's Exotische Broodjes en die bloemisterij heen kijken, bij voorkeur op dagen dat er markt is op het Anton de Komplein.
Tja, na alle twijfel ook hier een tevreden klant.
Flipper