Home > > Een heerlijke, verkwikkende wandeling

Een heerlijke, verkwikkende wandeling

Amsterdam - Met De Avonden, de debuutroman van Gerard Reve, is iets wonderlijks aan de hand. Het boek riep, bij verschijnen in 1947, sterk gemengde reacties op, maar de meeste critici waren het erover eens dat het een stem gaf aan de generatie, die 'min of meer verdoofd en zonder geloof' uit de oorlog was gekomen. Uiteraard hebben de critici het hier over de generatie van Reve zelf, die tijdens de oorlog volwassen is geworden. Nu beginnen Reves leeftijdgenoten langzaam uit te sterven, maar het vreemde is dat ook latere generaties zich volop met Frits van Egters lijken te identificeren.

In mijn directe omgeving ken ik mensen die tien, twintig, soms wel vijfentwintig jaar na Reve geboren zijn, en die beweren te zwelgen in nostalgie bij het lezen van De Avonden. Iedereen die de late jaren '40, de jaren '50 en zelfs de vroege jaren '60 heeft meegemaakt, al is het maar als peuter, schijnt de kleinburgerlijke atmosfeer en de afschuwelijke beklemming van huize Van Egters te beschouwen als een feest van herkenning. 'Zo was het,' hoor je ze geregeld zeggen, 'zo was het.'
Zelf behoor ik tot een generatie die is opgegroeid met Lubbers, Thatcher en Pinochet, Wham! en Ultravox, met de kruisraket en de neutronenbom, Ron's Honeymoon Quiz en Wedden Dat. Die gelukkige tijd beleefde ik tussen de weidse bloemkoolvelden van het Westfriese platteland. Van enige beklemming was in mijn jeugd dan ook geen sprake, en het heeft lang geduurd voor ik De Avonden op waarde wist te schatten.

Meer dan eens heb ik, als de bedompte lucht van ingemaakte tuinbonen en appelmoes, de voortdurend in- en uitgeschakelde radio, de angstdromen en de appel-bessen (bessen-appel is het eigenlijk) me naar de strot vlogen, het boek ruw in een hoek gesmeten en een jas aangeschoten. Wanneer mijn moeder vroeg waar ik naartoe ging bromde ik iets als: 'Ik heb de onrust, ik moet er uit,' en wandelde naar vrienden of bekenden.

Die truc had ik uiteraard afgekeken van Frits van Egters, de held van de geschiedenis. De tenenkrommende passages waarin Frits en zijn ouders elkaar ongewild het leven zuur maken, Frits' plechtstatige terzijdes, zijn geraffineerd sadisme en het onophoudelijk slap geoudehoer met zijn vrienden ben ik uiteindelijk op prijs gaan stellen, zozeer zelfs, dat ik er af en toe onbedaarlijk om moet lachen. Maar laten we ook de wandelingen door de stad niet vergeten.

Misschien is het een typisch Amsterdamse aandoening, maar de 'routebeschrijvingen' in De Avonden kan ik niet lezen zonder in gedachten mee te lopen. 'Hij sloeg bij de rivier links af...' (yep, Amsteldijk) '...en ging over de granieten oeverrand lopen. Hij liep een brug met dikke stenen balustrades over...' (Nieuwe Amstelbrug), '...volgde de andere oever...' (Weesperzijde), '...passeerde een brede, drukke straat...' (Sarphatistraat, check), '...en sloeg tenslotte de straat langs een gracht in, aan welks begin pakhuizen stonden.'

Al leunstoelreizend ben ik zodoende aan de Nieuwe Prinsengracht beland, aan welks begin inderdaad pakhuizen staan. Maar niet alle wandelingen in De Avonden zijn even helder beschreven. En hoewel de in het boek beschreven huizen wel degelijk bestonden, en toebehoorden aan Reves ouders, zijn vrienden of zijn broer Karel, heeft Reve soms de huisnummers - om begrijpelijke redenen - verhaspeld.

Gelukkig is er het boekje Ik haat Amsterdam... Amsterdam is een gedoemde stad, een wandelgidsje door het Amsterdam van Gerard Reve. In dit boekje, geschreven door Hans Hafkamp en uitgegeven door Bas Lubberhuizen, zijn twee wandelroutes opgenomen. Een ervan voert langs een aantal adressen waar Reve heeft gewoond, en langs plekken die in zijn werk voorkomen, zoals Artis en het schuilkerkje Ons' Lieve Heer op Solder. De andere route leidt langs de voornaamste locaties uit De Avonden: het huis van Joop van Egters aan de Amstel, de woning van Viktor Poort aan de Weesperzijde en natuurlijk langs 'Schilderskade 66', met de mogelijke uitzondering van Lauriergracht, no. 37 het bekendste adres in de Nederlandse literatuur.

Zoals de titel van het boekje al aangeeft is het, na Reves vertrek in 1970, tussen hem en Amsterdam nooit meer helemaal goedgekomen. Althans, wat Reve betreft. De stad, die hem in de jaren '80 nog tot persona non grata verklaarde omdat hij, net als Willem Frederik Hermans, Zuid-Afrika had bezocht, doet er - zelfs postuum - van alles aan om het weer een beetje goed te maken. Zo werd afgelopen najaar het Gerard Reve Museum geopend in de nieuwe bibliotheek op het Oosterdokseiland.

Kabaal of niet, als lezers hoeven we ons daar weinig meer van aan te trekken. Met Hafkamps boekje in de hand (en De Avonden in de binnenzak) kunnen we een mooie tocht maken, langs de Amstel en de Jozef Israëlskade, door de Rivieren- en de Stadionbuurt. Daarmee hoeven we niet te wachten tot de laatste tien dagen van het jaar. Het hoeft zelfs niet eens 's avonds. Sta komend weekeinde eens vroeg op en maak een heerlijke, verkwikkende ochtendwandeling. Maak er een vroege dag, een welbestede dag van. Men is buiten geweest, voelt zich fris en krijgt een goed humeur. Dit wordt geen bedorven en verprutste zondag.

Lezen: Ik haat Amsterdam... Amsterdam is een gedoemde stad, Een literaire wandeling door het Amsterdam van Gerard Reve, Hans Hafkamp, Amsterdam 1997, Uitgeverij Bas Lubberhuizen, ISBN 90-5937-093-x, € 13,50

zeven reacties op "Een heerlijke, verkwikkende wandeling"

Berry v/d D
-1-  Berry v/d D:
Een fijn stukje literatuur jongeman.

Leidt de rondwandeling ook langs de Amsterdamse havens waar men, Deo Volente, jonge matrozen in paarse fluwelen pakjes het dek kan zien schrobben?
Floris
-2-  Floris:
Hartelijk dank voor de tip, Marco, ik heb het boekje meteen besteld. Ik heb zelf op het Vossiusgymnasium (“Berendsgymnasium” in De Avonden) gezeten, op genadeloze maar zeer vermakelijke wijze beschreven door Reve. Ik kan me niet herinneren dat de Stadionbuurt ook in De Avonden voorkomt, toch maar weer eens herlezen...
Marco Arbouw
-3-  Marco Arbouw:
@Berry v/d D.:
Helaas, de haven wordt niet aangedaan. Wel kan ik u aanraden om in het eerste weekeinde van augustus de binnenstad te bezoeken: er wordt rond die tijd een grote, internationale vertegenwoordiging van aanhangers der Griekse Beginselen verwacht. Omtrent kleur, snit & textuur (ekskuseer, tekstuur) hunner pakjes kan ik tot nader order geen mededelingen doen, maar ik help u hopen dat ze (de pakjes, bedoel ik) in violet zijn uitgevoerd.

@Floris:
In De Avonden komt de Stadionbuurt, voor zover ik weet, inderdaad niet voor. De wandeling wordt echter van het Vossius tot aan de Tintorettostraat doorgetrokken, omdat daar een huis staat waar Reve in de oorlog met Wouter Wagener (Maurits Duivenis) en Martien Veldhuis (Lande) een overval moet hebben gepleegd. Vandaar.
Berry v/d D
-4-  Berry v/d D:
Dank voor uw informaties rondom het kleinood, dat zonder enige twijfel een prachtwerk zal zijn en dat ik terstond zal aanschaffen. Echter, uw advies om de jaarlijkse aanstellerige naaktloperij in de hoofdstad ons lands te bezoeken, zal ik beslist naast mij neder leggen.

Met vriendelijke groet,
Berry v/d D

P.S. Met geoudehoer is niets mis, zolang er maar Gods zegen op rust.
Reveforum
-5-  Reveforum:
Een heerlijk sykje. U vergeet echter de Reve nadoeners en de hufters die dan een frase aanhalen, om reviaans te doen. Zo is ook te zien in deze reacties, waar iemand weer eens matrozenjongens te berde moet brengen, met paarse pakjes aan (terzijde: de pakjes zijn blauw). En dat nog wel in de Amsterdamse Haven, waar ik nog nimmer een matroos zag.

Maar een prima stukje proza geachte heer!! Daar niet van
Reveforum
-6-  Reveforum:
a propos. Sykje moet uiteraard stukje zijn.
Ik wijs er tevens even op dat GR overal in amsterdam aan het “rondwaren” is geweest, hetgeen vast niet allemaal “irgentwo” staat beschreven.
Maar iedereen die er een bijdrage over wil schrijven, is welkom op het Reveforum, oftewel: “het erkende gerard reveforum”.
Berry v/d D
-7-  Berry v/d D:
@Marco Arbouw: Een erg leuk boekje inderdaad. Ik heb het aangeschaft. In hetzelfde genre heb ik eens een rondwandeling gemaakt door het Groningen van W.F. Hermans met het boekje “In Groningen was ik van ellende dood gegaan” in de hand. Ook erg lezenswaard en je ziet nog eens wat van een stad.

@Reveforum: Het nadoen van Reve - uit bewondering of uit scherts, u mag kiezen - is op het enige echte Gerard Reveforum met zijn indrukwekkende 57 leden misschien verboden, maar bij mijn weten in de grotemensenwereld zonder meer toegestaan. Laat het woord hufters daarom s.v.p. achterwege, alsook de ongevraagde reclame voor uw voddige forumpje.

Reageren?  

Lees vooraf even de regels voor discussies op Amsterdam Centraal door.

Eigen afbeelding bij reacties? Ga naar gravatar.com en meld je aan met het mailadres dat je ook hier voor reacties gebruikt.

(verschijnt niet online, is nodig voor gravatar afbeelding)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spamreacties te voorkomen, wordt u gevraagd deze simpele vraag te beantwoorden.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.