Home > > Het genot van 'n tuintje...

Het genot van 'n tuintje...

Amsterdam - Nadat een eerste zonnestraal me terughaalt uit een donkere slaap, maakt een koude vrees zich onmiddellijk van mij meester:

Hoe gaat 't met m'n mosterd? Woekert m'n rucola nog weeldig? Bloeit m'n appelboom al? Hebben de tulpen hun koppen al gebogen?

Na acht jaar van elke vorm van natuur te zijn ontdaan, door de grillen van het wonen in een stad, kan ik er niet over uit hoe fijn het is om een tuin te hebben. En gelukkig zijn er meer stedelingen die er zo over denken.
Eerder schreef ik al over het kappen van het oerwoud dat mijn tuintje ooit was. Toen ik hier kwam wonen was het een compleet overwoekerde teringzooi.

Inmiddels begint de tuin er redelijk fatsoenlijk uit te zien. De bloemen doen het allemaal prima, de boontjes komen op en de stokroos strekt zich fier richting hemel. Alleen de munt, basilicum en de buxus doen nog wat moeilijk. Toch is er nog een hoop werk te verzetten, zonder dat ik weet wat het precies gaat worden. Het heeft nog meer weg van een prille volkstuin dan van een weelderige stadstuin.

Ik ben niet de enige die de waarde van een lap groen in een stad inziet. GroenLinks heeft het principe van guerilla gardening omarmd. Bij dit principe spreken mensen via internet af om een lelijke plek in de stad op te fleuren met plantjes en bloemen.

Mag dat? Nee, dat mag niet. Eigenlijk is het een soort illegaal kraken van niet-bebouwde grond. Maar gelukkig hebben de guerilla gardeners daar lak aan. Verwaarloosde plekken worden opnieuw mooi gemaakt door mensen uit de buurt. In Amsterdam moest vorige maand het Hoofddorpplein eraan geloven.

Ik vond het na al die jaren in de stad te hebben gewoond maar vreemd om in een tuin te werken. Opeens maakte ik kennis met meneer Worm en mevrouw Slak. En vreemde hommels die zich ingraven in het zand. En dat is heel eng als een verschimmeld brood jarenlang het dichtste bij de natuur was dat je kon komen.

Inmiddels begin ik bijna groene vingers te krijgen. Maar in mijn geval moeten alle plantjes wel een beetje nut hebben. Bloemen zijn leuk, maar die kan je niet eten. Daarom heb nu dus al meer dan tien soorten kruiden en groenten staan.

Ook al heeft u geen tuin, ik kan het u toch aanraden om zoveel mogelijk groen in huis te halen. Weinig is zo leuk als het zien opkomen van zelfgeplante rucola, het is bijna magisch soms. Dus koop wat bakken of potten, plant er wat in, en zet ze op uw balkon. Als ik even een blik op de balkons achter mij werp, lijkt me enige aanmoediging namelijk niet onverstandig.

En mocht u de stad echt een warm hart toedragen, dan kunt u ook een guerilla garden gaan aanleggen. De stad zou er zienderogen van opfleuren!

twee reacties op "Het genot van 'n tuintje..."

Flipper
-1-  Flipper:
- Een tuintje in de grote stad
- Dat zijn de mensen eigenlijk wel goed zat
- Want er daalt slechts vuil stof enz. op neer
- Daartegen hebben de gewassen geen verweer
- Je tuiniert er dus slechts zomaar wat !
Bart
-2-  Bart:
Tja, zo'n tuintje...We hadden er ooit 2: een geveltuintje voor, en een soort binnenplaatsje achter, 3x4 meter ongeveer. Het geveltuintje hebben we onmiddelijk 'bekleed' met Blauweregen, rozen en wat 1-jarig spul. De 'achtertuin' bleek wat moeilijker, het was beton en grind wat de klok sloeg; na het gaten graven en boren en wegscheppen van een paar kuub puin konden we aan de slag: 80 zakken tuinaarde, een heleboel mest en veel planten en struiken. Na twee jaar bleek het tuintje toch aan te slaan: ondanks de volstrekt verkeerde 'bezonning'op het noorden kwam er toch het een en ander op... Vooral een Clematis en een paar soorten rozen. De planten in potten hadden wisselend succes: eerlijk gezegd, de meeste door ons zorgvuldig van tuinaarde en mest voorziene beplanting legde binnen een jaar weer het loodje...
Enfin, dit experiment behoort al weer enige tijd tot het verleden, na de verhuizing naar Lelystad hebben we een tuin van zo'n 200 m2 'omarmd', nu zijn de stokrozen ong. 2,30 m. hoog, de gewone rozen niet te tellen en denken we alleen metenige nostalgie terug aan ons Amsterdamse achtertuintje...
We hebben zelfs, in onze onuitputtelijke 'veroveringsdrift' een illegale zijtuin naast ons huis geschapen..
Zo zie je maar weer, een mens zonder tuin is...

Reageren?  

Lees vooraf even de regels voor discussies op Amsterdam Centraal door.

Eigen afbeelding bij reacties? Ga naar gravatar.com en meld je aan met het mailadres dat je ook hier voor reacties gebruikt.

(verschijnt niet online, is nodig voor gravatar afbeelding)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spamreacties te voorkomen, wordt u gevraagd deze simpele vraag te beantwoorden.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.