Karlijn kiest voor de Marokkaanse klas. Ooit wil ze naar Marokko op vakantie. Dan is een eerste kennismaking vooraf wel handig. Voor Lucienne is de keus voor de Marokkaanse cursus ook snel gemaakt. Zij geeft een Marokkaanse vrouw les in de Nederlandse taal en is ook mentor van een Marokkaans meisje; wat meer kennis van vooral de taal zal het contact met de moeder bevorderen. En Agnes wil gewoon weten hoe dat voelt, inburgeren, en hoopt dat deze omgekeerde cursus mensen een beetje positiever laat denken. Echtgenoot Jan: "Er zijn Marokkaanse mensen in ons blok komen wonen. Ze weten een hoop van ons land, maar nu wil ik wel eens wat over hen weten." En Frits uit Bos en Lommer is soms boos door de negatieve berichten in de media. "Mijn buurtgenoten zijn hartstikke lieve mensen. Door deze cursus wil ik wel eens beleven hoe het is om in een vreemd land taal en cultuur te leren."
Het beeld van de cursisten wordt inderdaad anders, maar in dit geval niet beter, maar breder. Immers, de deelnemers stonden al positief tegenover 'de andere bevolkingsgroepen'. De cursus zou eigenlijk verplichte kost moeten zijn voor net een ander deel van de bevolking. Maar dat is makkelijk praten. Tot nu toe hebben de cursisten zes weken lang een vermakelijke en leerzame maandagavond.
Mensen die niet bereikt worden met deze aanpak zijn helemaal niet nieuwsgierig naar meer informatie over nieuwkomers en zullen ook niet gemotiveerd kunnen worden om zich positiever op te stellen. Die blijvewn liever in hun negatieviteit steken.
Het is hooguit een signaal dat er óók mensen van goede wil zijn, maar de algemene situatie in een wijk of stadsdeel zal het niet veranderen.
Die anderen, die moet je erbij slepen maar moet je die dan bij de oren pakken? Dat strijdt weer met onze hoog gewaardeerde persoonlijke vrijheid.