Op diezelfde manier was het me eigenlijk nooit opgevallen dat Old MacDonald verdwenen was. Old MacDonald was een zwerver die vooral in het centrum opereerde. Natuurlijk was MacDonald niet zijn echte naam - dat is niet te hopen althans - maar ik noemde hem zo omdat hij onophoudelijk de eerste regel van 'Old MacDonald had a farm' floot.
En als ik zeg onophoudelijk, dan bedoel ik ook onophoudelijk. Dag in, dag uit, jaren achter elkaar kon je hem door het centrum horen sjouwen. Als je ter hoogte van het Spui op de Kalverstraat stond dan hoorde je hem al vanaf de Munt aankomen: 'Old MacDonald had a farm - Ee-i-ee-i-oh - Old MacDonald had a farm - Ee-i-ee-i-oh - Old MacDonald had a farm - Ee-i-ee-i-oh - Old MacDonald had a farm - Ee-i-ee-i-oh...'
In de Leidsestraat, op de Nieuwendijk, op de Herengracht en de Nieuwmarkt, in de metro: overal hoorde je Old MacDonald, even onvermijdelijk als de belletjes van de Hare Krishna's - en even zenuwslopend ook. De man was een soort plaat die was blijven hangen. Ik ben ervan overtuigd dat hij in zijn slaap nóg lag te fluiten. Zijn lippen moeten van hoorn geweest zijn. Hoe hij tijd vond om te eten of drinken is me een raadsel.
Vermoedelijk was het deuntje een soort last ditch attempt om de aandacht van voorbijgangers te trekken. Je ziet dat vaker bij zwervers: je hebt er die heel hoog gaan neuriën, weer andere vervallen in bijzonder luid (en bijzonder vals) psalmzingen. En inderdaad: ze houden er de aandacht van het publiek even mee vast, ware het niet dat het publiek des te sneller doorloopt. Een zwerver is tot daar aan toe, een getikte zwerver is eng. Voor Old MacDonald scheen het allemaal weinig uit te maken. Hij spookte door de koopgoot en floot zijn deuntje. Ad infinitum.
Of toch niet. Want opeens was hij verdwenen. Dat moet ergens in 2005 gebeurd zijn, of misschien in 2006. In elk geval was het zeker anderhalf jaar geleden dat ik Old MacDonald en zijn deuntje voor het laatst had gehoord. Zoals gezegd was me dat eigenlijk nooit opgevallen. Het is niet alsof ik over straat liep en dacht: 'Goh, wat zou er toch van Old MacDonald geworden zijn?' Eerlijk gezegd maak ik me meer zorgen over gierzwaluwen. Sorry.
Maar toch: een weekje geleden, op het Bijlmerplein, hoorde ik 'm ineens weer fluiten. En het gekke is dat ik daar even heel gelukkig van werd, zoals ieder voorjaar bij de eerste tjiftjaf of de eerste grutto. 'Hé!,' mompelde ik bij mezelf, 'Leeft die ook nog?' Ik zocht het plein af en verdomd: het was hem. Waar hij die anderhalf jaar gezeten heeft zal ik wel nooit weten. Misschien in de bajes of in het gekkenhuis - of wie weet wel gewoon in het zuiden. In elk geval floot hij nog altijd hetzelfde deuntje.
Maar zoals de vink ieder voorjaar even moet opwarmen voor de vinkenslag er weer lekker uitrolt, zo moest Old MacDonald ook duidelijk even op gang komen. Het wijsje kwam er een beetje haperend uit. Soms viel hij zomaar vijf seconden stil, iets wat hem vroeger nooit overkwam. Geen paniek: het is pas januari. Met een beetje oefening kan hij er straks weer de hele zomer tegen.
In de Leidsestraat, op de Nieuwendijk, op de Herengracht en de Nieuwmarkt, in de metro: overal hoorde je Old MacDonald, even onvermijdelijk als de belletjes van de Hare Krishna's - en even zenuwslopend ook. De man was een soort plaat die was blijven hangen. Ik ben ervan overtuigd dat hij in zijn slaap nóg lag te fluiten. Zijn lippen moeten van hoorn geweest zijn. Hoe hij tijd vond om te eten of drinken is me een raadsel.
Vermoedelijk was het deuntje een soort last ditch attempt om de aandacht van voorbijgangers te trekken. Je ziet dat vaker bij zwervers: je hebt er die heel hoog gaan neuriën, weer andere vervallen in bijzonder luid (en bijzonder vals) psalmzingen. En inderdaad: ze houden er de aandacht van het publiek even mee vast, ware het niet dat het publiek des te sneller doorloopt. Een zwerver is tot daar aan toe, een getikte zwerver is eng. Voor Old MacDonald scheen het allemaal weinig uit te maken. Hij spookte door de koopgoot en floot zijn deuntje. Ad infinitum.
Of toch niet. Want opeens was hij verdwenen. Dat moet ergens in 2005 gebeurd zijn, of misschien in 2006. In elk geval was het zeker anderhalf jaar geleden dat ik Old MacDonald en zijn deuntje voor het laatst had gehoord. Zoals gezegd was me dat eigenlijk nooit opgevallen. Het is niet alsof ik over straat liep en dacht: 'Goh, wat zou er toch van Old MacDonald geworden zijn?' Eerlijk gezegd maak ik me meer zorgen over gierzwaluwen. Sorry.
Maar toch: een weekje geleden, op het Bijlmerplein, hoorde ik 'm ineens weer fluiten. En het gekke is dat ik daar even heel gelukkig van werd, zoals ieder voorjaar bij de eerste tjiftjaf of de eerste grutto. 'Hé!,' mompelde ik bij mezelf, 'Leeft die ook nog?' Ik zocht het plein af en verdomd: het was hem. Waar hij die anderhalf jaar gezeten heeft zal ik wel nooit weten. Misschien in de bajes of in het gekkenhuis - of wie weet wel gewoon in het zuiden. In elk geval floot hij nog altijd hetzelfde deuntje.
Maar zoals de vink ieder voorjaar even moet opwarmen voor de vinkenslag er weer lekker uitrolt, zo moest Old MacDonald ook duidelijk even op gang komen. Het wijsje kwam er een beetje haperend uit. Soms viel hij zomaar vijf seconden stil, iets wat hem vroeger nooit overkwam. Geen paniek: het is pas januari. Met een beetje oefening kan hij er straks weer de hele zomer tegen.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vijftien reacties op "Old MacDonald"
Later stond hij bij het Spui, naast het Lieverdje, het ging niet meer zo goed met hem, hij leek steeds gedeprimeerder te zijn. Hij is allang dood begreep ik , toen ik eens een krantenarchief doorbladerde..
Maar het was een 'markante figuur'..
Overigens herinner ik me uit de beschrijving ook wel eens oog in oog te hebben gestaan met “Old MacDonald”, dat was op de Albert Cuypmarkt, hij stond toen samen met een soort indiaan met grote leren hoed op, die voorbijgangers afsnauwde als ze niet bereid waren iets te doneren..
En wat de gierzwaluwen betreft: sinds ik in Lelystad woon, heb ik mij onmiddelijk een speciaal nestkastje van een soort kunstleem aangeschaft, om de zwaluw aan te lokken, dat is inmiddels na 2 jaar gelukt, mag ik trots mededelen..
Ik denk dat er nu(16 jan) al een paartje is dat het nest verkent.
Overigens: gierzwaluwen komen volgens mij echt niet in de stad voor, en hebben hun nesten in zgn. 'oeverwallen' langs beekjes en rivieren.. Wat jij bedoelt zijn huiszwaluwen, zoals die zich eertijds nog wel eens in A'dam wilden vestigen, maar blijkbaar toch liever een 'rurale'omgeving opzoeken, net als ikzelf trouwens..
Nu zit dat liedje gelijk de hele dag in mijn hoofd!
Wel een leuk stukje trouwens.
Na zo'n 10 slokken liep hij naar buiten en ging dan tegen de lantaarnpaal zitten om zijn roes uit te slapen. Toen hij op een dag er 's morgens nog zat bleek hij daar zijn laatste adem te hebben uitgeblazen. Jaren lang hebben we zijn kruk op vrijdag vrij gehouden. We misten hem....en hebben zijn boek nooit gelezen.
groet lenie
Het beste bericht in tijden. Ik heb bewondering voor de eenvoud (hoewel hij daar anders over denkt) van Old MacDonald - tsja, iemand moet hem een naam geven. Ik zag hem vroeger heel vaak rond de Dam/Warmoesstraat, schuddend met een bekertje muntjes in zijn hand in een ritme dat niet zo veel te maken had met het liedje, een honkbalpet op zijn hoofd en gaan met die ananas.
Gierzwaluwen eten, drinken, bedrijven liefde en slapen al vliegend in de lucht, ik denk dat hij er ook zo eentje is. Op zijn gezondheid! Dank voor dit brekende nieuws.