Maar het grootste mysterie blijft toch de man en zijn bal. Waarom is het leuk om op een grauwe koude zaterdag op een voetbalveld te staan? Voor de lol, zonder dat je er geld voor krijgt.
Iedere week geven duizenden amateur-voetballers zich over aan een vast weekendritueel. En dat heb ik het niet over jongetjes van een jaar of acht. Nee, mannen die de jongensgrens allang gepasseerd zijn. Mannen met verantwoordelijke banen, hypotheken en gezinnen. Iedere week kleden deze mannen zich om in een bedompt modderig hok dat moet doorgaan voor een kleedkamer, tenminste dat zegt een houten bord op de deur. Vervolgens laten deze mannen zich anderhalf uur verrot schoppen en schreeuwen ze de longen uit hun lijf ("Naar rechts, kijk uit je doppen, deze is voor jou Ed, vreet h'm op, waar blijft het middenveld?")
Een van deze mannen die de jongensgrens allang gepasseerd is heet Chris Keulemans, hij was vroeger directeur van de Balie. Tegenwoordig is hij schrijver en journalist en op zaterdag doelman van VVGA zaterdag een. Samen met fotograaf en rechtsback Jos Heijnen schreef hij het boek Zaterdag één, ook voetballers worden ouder. Het boek is een ode aan het amateurvoetbal. En als ik het doorblader moet ik eerlijk bekennen dat mijn onbegrip eigenlijk gewoon jaloezie is. Op de jongensromantiek van de man en zijn bal. Want meisjes worden op een bepaalde leeftijd mevrouwen. Maar mannen met en bal op een voetbalveld blijven voor altijd jongens.
Maar Heleen van Royen had natuurlijk gewoon een boek te verkopen...