Relatieperikelen

door: Carla de Bruijn 28 September 2007

Centrum - De eerste 10 jaar dat ik in de regio Amsterdam woonde ben ik 8 keer verhuisd. Ik heb op diverse plekken in en rondom de stad gewoond, variërend van Hoofddorp, de Oosterparkbuurt tot Buitenveldert. Na 7 jaar ging er een langgekoesterde droom in vervulling: ik kreeg een woning in het centrum. Nou ja, woning... een kamer in een hofje van 25 m2, zonder warm water. De gemeenschappelijke douche moesten we met 16 man delen. Maar dat deerde me niet. Vol trots staarde ik urenlang naar het 'stadsdeel centrum' onder op het straatnaambordje. En ik fietste, slenterde, genoot... Helaas werd mijn woongeluk al na enkele weken ruw verstoord en moest ik de woning verlaten. Ik kreeg een leuke woning in de Staatsliedenbuurt, veel meer ruimte, mooie tuin, eigen douche met warm water, leuke buurt, maar toch... het Centrum bleef trekken. Nu ik er eenmaal van geproefd had kon ik het helemaal niet meer vergeten. Na 10 jaar Amsterdam verdiende ik eindelijk zoveel geld dat het kon: ik kocht mijn eigen appartement binnen de grachtengordel. Mijn woongeluk was compleet.

Maar ja, het leven ging verder. Mijn omstandigheden veranderden en hoewel ik het niet wil geloven, ik ben over niet al te lange tijd toe aan iets groters. En daarbij dringt de vraag zich op of dat 'iets groters' nog steeds in het centrum zal zijn. Graag leg ik u mijn overwegingen voor. De voordelen van het centrum zijn overduidelijk: de sfeer (onbetaalbaar), het zonnetje op de grachten, de nabijheid van restaurants, leuke winkeltjes, terrasjes, de mentaliteit van 'leven en laten leven' (ik ben allergisch voor enig gevoel van sociale controle), de rosse buurt (of wat daar van over zal blijven...) en ja, nog steeds vrijwel dagelijks dat gevoel 'ik woon gewoon echt in het Centrum van Amsterdam!'. En dan de nadelen: het parkeerprobleem (de wachtlijst is inmiddels ruim 8 jaar, en dan rij je nog steeds eindeloos rondjes op zoek naar een plekje), de prijs, de drukte, geen tuin.
Ach, rationele lijstjes hebben geen zin. Ik moet vaak denken aan het liedje van De Dijk 'deze stad is een hele mooie vrouw'. In mijn geval is het Centrum een hele mooie man. Na de eerste verliefdheid zijn mijn gevoelens voor het centrum omgeslagen in houden van. Ik kan z'n beperkingen wel zien, maar hij hoeft maar naar me te lachen en ik smelt weer. Ik kom er nooit meer vanaf vrees ik.