Wij hebben stijl

Bos en Lommer - Een tentoonstelling op de grens van de oude en de nieuwe stad moet duidelijk maken wat er zo uniek en bijzonder is aan de Westelijke Tuinsteden. 'De Stijl van Amsterdam Nieuw-West' heet ie en het leuke is: bewoners hebben 'm gemaakt. Zat van de negatieve publiciteit - de tuinsteden werden afvoerputjes genoemd - besloten ze een paar jaar geleden het tij (te proberen) te keren met een tentoonstelling. In het stadsdeelkantoor kunt u nog tot en met eind september zien wat een mooie plaatjes 'onze tuinsteden' opleveren.

Eerlijk gezegd, die plaatjes zijn alleen mooi bij zonnig weer. Soms wandel ik door de buurt op een grijze dag en denk ik net als sommige buitenstaanders: hier wil je niet dood gevonden worden. Gelukkig kom ik vrijwel dagelijks in de tuinsteden en de zon schijnt ook geregeld, dus ik weet wel hoe mooi het is. En ja, dat goede nieuws wil ik graag delen. Goed voor het imago, goed voor ons en u. En dus ben ik blij met een tentoonstelling (er is trouwens ook een boekje van uitgebracht) als deze en met verenigingen als ProWest, die dit soort promotionele activiteiten opzet.

De tentoonstelling stond eerder in de diverse westelijke stadsdelen buiten de ring en in de Zuiderkerk. Nu staat ie in het stadsdeelkantoor van Bos en Lommer, op de grens van de nieuwe en de oude stad. Bos en Lommer hangt er een beetje bij als je het over de Westelijke Tuinsteden hebt. Slechts het deel buiten de ringweg (de Kolenkitbuurt) is van na de oorlog. Maar dat deerde het stadsdeelbestuur niet en dus mocht 'De Stijl van Amsterdam Nieuw-West' enkele weken worden opgesteld op de begane grond.
Na de foto's bij binnenkomst, volgt het meest 'spectaculaire' deel: de metershoge panelen die de bezoeker van Dam tot Sloterplas leidt. Onderweg leer je over de opbouw van de verschillende stadsringen, ook wel schillen genoemd. De vergelijking met de andere delen van de stad moet duidelijk maken hoe apart de Westelijke Tuinsteden zijn. Bekijk en bepaal dat zelf maar, maar wie de Sloterplas in het echt heeft gezien, kan toch niet ontkennen dat dat een erg mooi stukje natuur is (tenzij het nu net weer een erg grauwe dag is).

De makers van de tentoonstelling zijn geen lyrische, alleen maar juichende bewoners die niet zien dat het in de tuinsteden niet altijd even fraai is. Aan een mobile hangen foto's en citaten over de tuinsteden. Oud-kapper Cor Holla, die in de jaren vijftig kwam ondernemen en wonen: "Mensen waren verbaasd: wie gaat er nou op een zandplaat wonen?" bijvoorbeeld. En oud-Zuid bewoonster Sandra van Balveren over de plas: "Ik wist niet dat we in Amsterdam zoiets moois hadden!". Maar daartussen hangt ook gewoon Barry, de puber. En die vindt het hier maar niks: "Ik vind 'r hier niks aan," zegt het citaat. En dat begrijp ik ook wel.