Het antwoord: misschien - als je een hele goedkope en gewillige kat hebt. Anders is de knuffelrobot echt duidelijk goedkoper! U gelooft het niet? Lees verder voor de berekening!
*Update: ondertussen lijkt Woonzorg Nederland de zeehond gered te hebben.
Eenmalige Kosten
kattenbak ¤ 20,00
gritschep ¤ 5,00
vervoersmandje ¤ 15,00
vlooienkam ¤ 5,00
drinkbak ¤ 6,00
brokjesbak ¤ 5,00
schotel voor blikvoer ¤ 3,00
krabpaal ¤ 40,00
totaal: ¤ 99,00
Terugkerende kosten, per jaar berekend
kattenbakvulling ¤ 84,00
kattenbrokjes ¤ 62,40
blikvoer ¤ 52,00
ontwormingsmiddel ¤ 96,00
ontvlooiingsmiddel ¤ 88,00
Kosten per jaar: ¤ 382,40
Totale kosten kat over 15 jaar: ¤ 5.835,00
Dat is dus wat je in de loop van 15 jaar aan een kat kwijt bent, en als je ontzettend zuinig bent en bijvoorbeeld je kat niet castreert. Maar: deze kosten zijn natuurlijk niet wat de kat kost. Op mijn beginnersklasje financiering heb ik geleerd dat je van elke investering de zogeheten 'huidige waarde' moet berekenen. Als ik de rente even op 4% inschat dan kom ik op een huidige waarde van ¤ 4.350,67 - en dus is een kat nog altijd duurder dan een Paro!
Daar begon de discussie mee, maar natuurlijk is deze vergelijking niet eerlijk. Zo ben ik wel erg conservatief met de kosten van de kat. Zo moet je een kat natuurlijk laten castreren/steriliseren (respectievelijk ¤45 en ¤90), moeten we het beestje aan het eind van 15 jaar waarschijnlijk laten inslapen (ik gok maar even dat een dierenartsenconsult ¤50 euro kost, de huidige waarde is dan ¤27,76, als je uitgaat van een rente van 4%) en wordt hij ook nog wel eens ziek tussendoor (als de kat één keer per jaar ziek is, dan kost dat totaal ¤ 750, huidge waarde ¤555,92).
Gaan we ervan uit dat de kat een mannetje is, dan komt de huidige waarde van een kat neer op: ¤ 4979,35, en de kosten over 15 jaar zijn dan maar liefst een verbijsterende ¤6.680,- ! Dan zijn er natuurlijk nog meer kosten voor een kat: je moet zo'n arm beest ook speeltjes geven, een kat gooit wel eens een vaas om of plast een duur tapijt onder, et cetera. Een kat is dus best duur, bij vergeleken een Paro van ¤ 4000,-
Maar goed, ik ben ook wel erg coulant ten opzichte van de Paro: ik ga ervan uit dat dit apparaat in ieder geval 15 jaar meegaat, en dat het geen enkele onderhoudsbeurt nodig heeft in die 15 jaar. Dat is wel erg optimistisch gedacht natuurlijk. Stel dat een onderhoudsbeurt ¤250 kost, een Paro precies 7.5 jaar meegaat en die onderhoudsbeurt precies in het midden van de levensloop van een Paro valt (dus op 3.75 jaar), dan komen de totale kosten van een Paro over 15 jaar uit op ¤ 8500, en die kosten hebben een huidige waarde van ¤7357,26.
Gelukkig - een heel erg goedkope kat komt dan nog wel goedkoper uit dan een heel erg krakkemikkige robot. Maar weegt dat verschil in kosten op tegen het verschil in gebruiksnut? De Paro is immers speciaal ontworpen om oudere mensen gezelschap te houden. Iedereen die een beetje verstand van katten heeft weet dat ze regelmatig een pesthumeur hebben, zich alleen maar laten aaien als zij dat willen en anders het liefste de hort op zijn. Een Paro is over de gehele gebruiksperiode full-time beschikbaar, een kat heb je maar voor een gedeelte van de tijd, zeg bijvoorbeeld éénderde van het gehele kattenleven.
En dan lopen de kosten van de kat wel héél erg op. De kosten van de kat "per effectief gebruiksjaar" (een beetje raar om van een kat te zeggen) zijn dan
(¤6.680,-/15)/(1/3)= ¤1336,-, en die van de Paro zijn ¤ 8500/15 = ¤ 566,55 (ervan uitgaande dat zo'n ding gebruikt kan worden wanneer de ouderen het willen). Conclusie: zo'n Paro is écht geen gekke investering!
Met dank aan mijn medecorrespondenten die de berekeningen nog verder hebben aangevuld, met name Marleen, Shirley, Arnoud, Jelmer en Carla. Ik heb jullie laatste gegevens helaas nog niet meegenomen!
28 reacties op "Wat kost meer: een kat of een Paro?"
goed initiatief, kunnen een paar van onze NL whizkids dat ding niet gewoon stiekem namaken??? (patenten ja, ik weet het)
Zodra we spreken/schrijven (sic) over bedragen boven de 4000 euro, moeten we toch rekening gaan houden met andere opties.
Zoals bijvoorbeeld een Mercedes voor Jean-Pierre...
Ik vind het vreselijk dat de Staat zo met onze ouderen om gaat, deze mensen hebben veelal hun leven lang keihard gewerkt, soms meer dan 40 uur per week. En nu ze oud, gebrekkig en dement worden, worden ze als last gezien en is alles te duur!
Dank voor je steun echter, de discussie gaat over de financien inzake de aanschaf van zaken waar de demente bewoners iets aan hebben. De vergelijking kat/robot is gemaakt door iemand anders (Daniel). Die keuze echte kat of robot is er namelijk helemaal niet. Ik denk dat het geld beter besteed kan worden aan andere zaken die de bewoners ten goede komen.
En natuurlijk is er meer personeel nodig voor in de zorg, dat is toch een open deur. daar gaat de discussie helmaal niet over.
Ik ben bovenal optimist en Paro is betaald door Woonzorg dus niet echt door een sponsor. Wellicht moet je iets beter laten informeren. Het gaat niet over meer personeel maar over geldbesteding en prioriteiten stellen en bovenal de belangen van de ouderen. Ik mag mijn mening toch wel uiten op een forum Niels?
Daniel zet de BoBo's die zo achteloos beslissen over het levensgeluk van onze ouderen voortreffelijk en humoristisch op hun nummer met dit artikel. Hij toont m.i. ook feilloos aan waar de discussie vooral om draait in de gezondheidszorg: geld.
Daar wringt nou net de schoen, want zou de discussie niet in de eerste plaats moeten gaan over de kwaliteit van leven van deze groep ouderen, i.v.p. (zo als gewoonlijk) alleen over het kostenplaatje?
De gewoonte om over geld te discussiëren veroorzaakt ook hier weer een vernauwing in de dialoog: moet er wel of geen Paro komen? (Aangevuld met meningen waar je het geld al dan niet beter aan zou kunnen besteden).
Nu ben ik gelukkig (nog) niet dement, maar persoonlijk zou ik toch liever een echt dier in huis hebben dan een robot. Mijn eerste reactie toen ik een reportage hierover zag op Tv was dan ook 'wat sneu dat die oudjes zich moeten behelpen met een pluchen beest op batterijen, en waarom krijgen ze geen contact met een écht dier?'. Is een robot (hoe duur dan ook) niet een beetje een goedkoop c.q. gemakkelijk surrogaat voor een levend wezen?
Natuurlijk, katten zijn soms humeurig, honden kunnen weer blaffen en grommen en zo de oudjes aan het schrikken maken. Maar is dat nou niet nét wat de interactie écht maakt?
Ik ben geen psychiater, en ik kan van hieruit ook niet beoordelen in hoeverre deze demente ouderen om kunnen gaan met het (soms onvoorspelbare) gedrag van andere levende wezens, maar het lijkt mij dat de connectie met de buitenwereld en het echte leven toch zo lang mogelijk in stand gehouden én bevorderd zou moeten worden.
Als zo’n Paro werkelijk het uitgelezen middel blijkt te zijn om nog wat vreugde te scheppen in het verder vrij trieste bestaan van deze mensen moet zo’n ding er gewoon komen. Dat staat voor mij buiten kijf. De kosten zouden niet eens een issue moeten zijn. Maar wat ik me afvraag is of er hier niet al geruisloos een station gepasseerd is, louter en alleen vanwege het gebruiksgemak van de robot.
Want laten we wel wezen, een robot is natuurlijk vooral mákkelijk. Hij hoeft niet uitgelaten te worden, hij verhaart niet, heeft geen onwelriekende kattenbak nodig, en je kunt hem gewoon uitzetten als je hem niet nodig hebt. Reuze praktisch, zeker met de onderbemande overwerkte staf waar de Nederlandse verzorgingshuizen het mee moeten doen.
Niet onlogisch dat men in de beroepsgroep liever een Paro heeft dan een kat, hond of Shetlandpony. Maar daarmee staat geenszins vast dat dit voor de ouderen ook de beste keuze is. Misschien willen zij – net als wij – diep in hun hart óók wel liever een echt dier. Dat ze dit niet meer zo goed onder woorden kunnen brengen of het verschil soms niet altijd meteen kunnen bevatten mag daarbij m.i. geen maatstaf zijn.
Wat ik maar wil zeggen is dat het eigenlijk normaal zou moeten zijn dat er altijd wordt gekozen wat het beste is voor de mensen waar het om gaat. Niet om wat het goedkoopste of het meest praktisch in het gebruik is…
Daniel zet de BoBo's die zo achteloos beslissen over het levensgeluk van onze ouderen voortreffelijk en humoristisch op hun nummer met dit artikel. Hij toont m.i. ook feilloos aan waar de discussie vooral om draait in de gezondheidszorg: geld.
Daar wringt nou net de schoen, want zou de discussie niet in de eerste plaats moeten gaan over de kwaliteit van leven van deze groep ouderen, i.p.v. (zo als gewoonlijk) alleen over het kostenplaatje?
De gewoonte om over geld te discussiëren veroorzaakt ook hier weer een vernauwing in de dialoog: moet er wel of geen Paro komen? (Aangevuld met meningen waar je het geld al dan niet beter aan zou kunnen besteden).
Nu ben ik gelukkig (nog) niet dement, maar persoonlijk zou ik toch liever een echt dier in huis hebben dan een robot. Mijn eerste reactie toen ik een reportage hierover zag op Tv was dan ook 'wat sneu dat die oudjes zich moeten behelpen met een pluchen beest op batterijen, en waarom krijgen ze geen contact met een écht dier?'. Is een robot (hoe duur dan ook) niet een beetje een goedkoop c.q. gemakkelijk surrogaat voor een levend wezen?
Natuurlijk, katten zijn soms humeurig, honden kunnen weer blaffen en grommen en zo de oudjes aan het schrikken maken. Maar is dat nou niet nét wat de interactie écht maakt?
Ik ben geen psychiater, en ik kan van hieruit ook niet beoordelen in hoeverre deze demente ouderen om kunnen gaan met het (soms onvoorspelbare) gedrag van andere levende wezens, maar het lijkt mij dat de connectie met de buitenwereld en het echte leven toch zo lang mogelijk in stand gehouden én bevorderd zou moeten worden.
Als zo'n Paro werkelijk het uitgelezen middel blijkt te zijn om nog wat vreugde te scheppen in het verder vrij trieste bestaan van deze mensen moet zo'n ding er gewoon komen. Dat staat voor mij buiten kijf. De kosten zouden niet eens een issue moeten zijn. Maar wat ik me afvraag is of er hier niet al geruisloos een station gepasseerd is, louter en alleen vanwege het gebruiksgemak van de robot.
Want laten we wel wezen, een robot is natuurlijk vooral mákkelijk. Hij hoeft niet uitgelaten te worden, hij verhaart niet, heeft geen onwelriekende kattenbak nodig, en je kunt hem gewoon uitzetten als je hem niet nodig hebt. Reuze praktisch, zeker met de onderbemande overwerkte staf waar de Nederlandse verzorgingshuizen het mee moeten doen.
Niet onlogisch dat men in de beroepsgroep liever een Paro heeft dan een kat, hond of Shetlandpony. Maar daarmee staat geenszins vast dat dit voor de ouderen ook de beste keuze is. Misschien willen zij - net als wij - diep in hun hart óók wel liever een echt dier. Dat ze dit niet meer zo goed onder woorden kunnen brengen of het verschil soms niet altijd meteen kunnen bevatten mag daarbij m.i. geen maatstaf zijn.
Wat ik maar wil zeggen is dat het eigenlijk normaal zou moeten zijn dat er altijd wordt gekozen wat het beste is voor de mensen waar het om gaat. Niet om wat het goedkoopste of het meest praktisch in het gebruik is.
“mevrouw krijgt nu de maximale zorg die we kunnen bieden”. ja, maar? ze heeft tijdelijk meer hulp nodig, heup gebroken.
“dan verpleeghuis.”
en aldus geschiedde.
de paro, ze zou het enig hebben gevonden, maar mijn katten vond ze ook geweldig, die nam ze stiekem mee soms, maar ach, die wandelden gewoon s nachts weer naar huis bij mij.
ze heeft nu een kleinkind, behandelt ze als een pop. geen idee dat het haar kleinkind is. baby laat dit nu nog toe, het getrek, ben benieuwd hoe het afloopt, een paro lijkt me geweldig goed voor haar (en zeker voor de baby)
Maar goed, ik begrijp dat ze hun knuffelrobot al hebben.........
Als je ,zoals ik, net terug bent van vakantie, dan kun je ook nog de katten-oppas betalen a raison 9 euro per dag...
Ik heb 2 katten waarvan de oudste alweer 23(!) jaar oud is. Als dat niet in de papieren loopt! (-: Groet; Yanny
dit kan echt niet ..............
de mensen zijn gek op het beestje , maar hebben er geen geld voor .
dat probleem hebben ze nou niet meer , mensen weer blij .
wat maakt het mij dan nog uit hoe duur een kat in het jaar kost ???????.