Openbaar groen

door: Marco Arbouw 27 Juni 2007

Zuidoost - 's Avonds na de maaltijd mag ik graag een ommetje maken. Meestal doe ik dat in De Hoge Dijk, pal achter mijn huis, maar soms maak ik een wat langere tocht door het Bijlmerpark. Zo ook afgelopen week. Het park lag er mooi bij. De boomkruinen, die baadden in een waterig zonnetje, werden prachtig gereflecteerd door de diepe plassen. Rondom me riepen koekoeken, kwetterden mezen en floten zanglijsters. In de rietkraag zongen spotvogels en karekieten. Hier en daar klopte zelfs een specht.

Temidden van al dat fraais stond een bankje. Het verschilde in weinig van de andere bankjes in het park, maar tussen de voorste poten was een rood-wit plastic lint opgehangen - zo'n lint dat wordt gebruikt om bouwplaatsen, opgebroken straten of het toneel van een misdrijf af te bakenen. Onwillekeurig keek ik om me heen. Het pad was niet opgebroken. Van bouwwerkzaamheden was geen sprake. Nergens was met krijt de omtrek van een menselijk lichaam getekend. Vanwaar dan toch dat lint?

Was het misschien opgehangen omdat er onder de bank een beschermd plantje groeide? Daar zag het niet naar uit. Rondom het bankje stonden brandnetels, bereklauw, weegbree en zelfs pepermunt, maar zeldzame of beschermde planten stonden er niet. Bovendien leek de gedachte dat er in het Bijlmerpark aan natuurbescherming werd gedaan me te vergezocht.

Ik heb wel eens gezien hoe honden, schijnbaar voor de lol, een hele diepe kuil graven. Om de een of andere reden doen ze dat graag onder bankjes. Uit ervaring weet ik dat zulke kuilen verraderlijk zijn: een enkel is zomaar verzwikt. Kon dat de reden van de afzetting zijn? Het leek onwaarschijnlijk. Onder het bankje was niets te zien. Mocht er ooit een kuil zijn geweest, dan hadden de honden die ook weer dichtgegooid.

Ik besloot het geval eens op mijn gemak te overpeinzen. Daartoe liet ik me met een diepe zucht op het bankje ploffen. Op datzelfde ogenblik werd pijnlijk duidelijk wat de bedoeling was van het rood-witte lint. Enerzijds was ik daar blij om: per slot van rekening houd ik niet van onopgeloste raadsels.

Maar aan de andere kant hoop ik dat onze nijvere gemeentewerkers volgende keer gewoon een bordje ophangen waar 'pas geverfd' op staat.